Kwas fulwowy – cud życia w glebie. Niezbędny składnik zdrowia

Kwas fulwowy to ściślej grupa cząsteczek różnej wielkości i struktury o charakterze kwasowym składających  się z atomów węgla, wodoru i tlenu. Molekuły kwasu fulwowego łatwo tworzą wiązania z innymi cząsteczkami, którym służą za środek transportu.

Taki „autokar” kwasu fulwowego zabiera”na pokład” co najmniej 70 pierwiastków śladowych, elektrolity, polifenole, flawonoidy, hormony i niezbędne aminokwasy. Wszystko to, czego bezwzględnie potrzebują organizmy ludzkie i zwierzęce do utrzymania zdrowia. Jeden z naukowców od lat prowadzący badania nad kwasem fulwowym opisał jego działanie jednym zdaniem:

Kwas fulwowy jest jest jak ciężarówka FedEx i śmieciarka w jednym-  dostarcza komórkom składniki odżywcze i wyrzuca odpady. Dr Nuzum [1] 

Czym jest kwas fulwowy ?

Nie jest minerałem, witaminą, mikroelementem.  Nie wytwarza go ludzki organizm ani nie da się go stworzyć w laboratorium gdyż wymaga fotosyntezy i humifikacji. Produkują go mikroorganizmy żyjące w bogatej glebie próchniczej wespół z różnymi formami roślinnymi.  Humifikacja polega na częściowym rozkładzie pierwotnych związków organicznych np. szczątków roślinnych i wtórnej syntezie w wyniku czego powstaje humus glebowy.

Proces, w którym powstaje kwas fulwowy wymaga symbiotycznej współpracy wielu gatunków mikroorganizmów na przestrzeni długiego okresu czasu. Współczesne ziemie uprawne są ubogie w minerały i niemal pozbawione kwasu fulwowego.

Cud życia w glebie

Zanim człowiek uprzemysłowił rolnictwo w glebach uprawnych tętniło życie.

Zamieszkiwało ją setki gatunków wzajemnie powiązanych ze sobą mikroorganizmów. Bakterie, grzyby, pierwotniaki, glony, sinice i inne drobnoustroje. W naturalnym cyklu przyrody rozkładały  martwy materiał roślinny wytwarzając substancje, którymi odżywiały się rośliny. Żywiący się nimi zwierzęta i ludzie w naturalny sposób dostarczali sobie kwasu fulwowego.

Mikroorganizmy glebowe tworzą strukturę gleby i m.in

• rozkładają materię organiczną
• uwalniają do otoczenia pierwiastki biogenne: azot, fosfor, węgiel, siarkę itd
• wiążą toksyny i metale ciężkie
• produkują metabolity wtórne typu antybiotyki, wodorocyjanki
• wydzielają enzymy i hormony wspomagające wzrost roślin
• uruchamiają nieprzyswajalne formy pierwiastków
• produkują kwasy organiczne i nieorganiczne powodujące rozpad i rozpuszczanie się trwałych związków mineralnych: potasowych, wapniowych, magnezowych, krzemowych i żelazowych

Dziś żyzne gleby gdzie zachodzą naturalne procesy spotykamy w naturalnych stanowiskach lasach, dzikich terenach i nielicznych nie skażonych ziemiach uprawnych. W ostatnim wieku nowoczesne rolnictwo drastycznie zmieniło skład gleb. Nawozy chemiczne zniszczyły owady i chwasty ale największe szkody spowodowały wewnątrz gleby niszcząc pożyteczne mikroorganizmy.

Rola kwasu fuwlowego

Ajurweda znała kwas fulwowy od tysięcy lat. Nazywała go „rasayana” – odmładzaczem, który wzmacnia system trawienny i odpornościowy. W Indiach znana jest smoła mineralna Shilajit zawierająca sporo kwasu fulwowego, którą stosuje się przy niedoborach, niedożywieniu, słabej odporności i złej pracy układu trawiennego.

Współczesna nauka wyjaśnia, że kwas fulwowy jest  jedną  z wielu złożonych cząsteczek kwasów huminowych, które łatwo łączą się z pierwiastkami życia. Nanocząsteczki kwasu fulwowego wraz  jonami ważnych makro i mikroelementów łatwo przechodzą przez błony komórkowe.

Kwas fulwowy zawiera szerokie spektrum biodostępnych składników odżywczych  co czyni go jednym z najbardziej aktywnych chemicznie związków w naturze.  A jak działa?

• Zwiększa produkcję ATP (energii komórkowej)
• Odżywia organizm na poziomie komórkowym
• Wspiera system immunologiczny
• Poprawia krążenie
• Równoważy metabolizm i układ hormonalny
• Neutralizuje i usuwa toksyny
• Buduje florę bakteryjną

Naturalne źródła kwasu fulwowego

Kwas fulwowy znajduje się w naturalnych stanowiskach tam gdzie jest żyzna bogata ziemia. Osadach organicznych, humusowych, torfowiskach, kompoście. Najwięcej kwasu fulwowego zawierają korzenie roślin rosnących na żyznych glebach nawożonych kompostem lub obornikiem. Ziemniaki, buraki, marchew i inne warzywa korzenne dostarczą nam substancji humusowych i kwasu fulwowego wyłącznie wtedy, gdy będą rosły na glebach nie tylko bogatych w minerały, ale tych gdzie tętni życie za sprawą mikroorganizmów.