Rehabilitacja po COVID-19 – jak szybko wrócić do zdrowia?

Minęło kilka tygodni od kiedy otrzymałeś pozytywny wynik testu na COVID-19, a jednak Twoje samopoczucie wciąż nie uległo poprawie? Choroba przebiegała u Ciebie wyjątkowo łagodnie, lecz po jakimś czasie Twój stan zdrowia zaczął się pogarszać? Długi ogon COVID-19, nazywany też zespołem pocovidowym, to stosunkowo nowa jednostka, która tłumaczy złe samopoczucie po przejściu zakażenia koronawirusem. Dolegliwości związane z zespołem pocovidowym bardzo często uniemożliwiają rekonwalescentom powrót do codziennych zajęć. Rozwiązaniem tego problemu jest umiejętnie dobrana rehabilitacja, która przyspieszy regenerację organizmu.

Czym jest zespół pocovidowy?

Wydawałoby się, że przedłużone pogorszenie samopoczucia po infekcji wirusowej jest nowością w świecie naukowym, jednak zjawisko było już obserwowane na przykład po infekcji wirusem EBV. W przypadku koronawirusa SARS-CoV-2 można wyróżnić dwie formy choroby:

• przedłużający się COVID-19 – objawy występują w okresie 4-12 tygodni od początku choroby;
• zespół pocovidowy – objawy trwają ponad 12 tygodni od początku choroby.

Statystyki wskazują, że około 10-20% rekonwalescentów po COVID-19 skarży się na złe samopoczucie przez co najmniej miesiąc po chorobie. Zespół pocovidowy rozpoznawany jest jednak rzadko, ponieważ dotyczy jedynie 1-3% chorych.

Objawy zespołu pocovidowego dotyczą nie tylko układu oddechowego!

Tym, co zaskakuje specjalistów, jest różnorodność objawów towarzyszących zespołowi pocovidowemu. Dotyczą one niemal wszystkich układów, a przebieg samej choroby może być skrajnie różny. Wśród opisanych dolegliwości związanych z przechorobaniem COVID-19 wymienia się między innymi:

• objawy ogólne, takie jak gorączka, przewlekłe zmęczenie, ból mięśni i stawów;
• zaburzenia poznawcze, w tym spadek koncentracji czy problemy z pamięcią;
• objawy ze strony układu oddechowego, głównie duszność i kaszel;
• objawy ze strony układu nerwowego, takie jak drgawki, neuropatie, bóle i zawroty głowy;
• objawy psychiatryczne, w tym stany depresyjne, zaburzenia snu czy zaburzenia lękowe.

Przed rozpoczęciem rehabilitacji po COVID-19 warto udać się na badania kontrolne

W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, w pierwszej kolejności należy udać się na konsultację lekarską i wykonać badania diagnostyczne. Są one niezbędne, by wykluczyć obecność groźnych dla zdrowia i życia powikłań, takich jak zmiany zakrzepowo-zatorowe czy niewydolność nerek. Diagnostyka po COVID-19 powinna zawierać przede wszystkim takie badania jak:

• morfologia krwi z rozmazem;
• stężenie jonów sodu i potasu;
• stężenie białka C-reaktywnego;
• aktywność enzymów wątrobowych, czyli AlAT i AspAT;
• D-dimery;
• stężenie kreatyniny.

Fizjoterapia w walce o szybki powrót do pełni zdrowia

Zespół pocovidowy nie tylko obniża jakość życia rekonwalescentów, ale uniemożliwia im także powrót do obowiązków zawodowych czy życiowych pasji. Specjaliści jednomyślnie twierdzą, że nasilone dolegliwości wymagają podjęcia kompleksowej rehabilitacji, która poprawi komfort pacjenta, a jednocześnie przyspieszy jego powrót do zdrowia. Do najczęściej stosowanych metod rehabilitacji po COVID-19 zalicza się przede wszystkim:

• kinezyterapię – odpowiednio dobrane ćwiczenia gimnastyczne sprawdzą się szczególnie dobrze u osób, które ciężko przeszły COVID-19 i zmagają się z zanikami mięśniowymi, przykurczami czy uczuciem duszności;
• terapia SIS mięśni oddechowych – system indukcyjnej stymulacji może ułatwić rekonwalescentom swobodne oddychanie, głównie dzięki rozszerzeniu oskrzeli oraz redukcji obrzęku w obrębie płuc i oskrzeli;
• hydroterapia – szczególnie dobrze sprawdza się masaż wirowy, który stymuluje układ nerwowy i układ mięśniowy, a przy tym odpręża pacjenta;
• fizykoterapia (ćwiczenia) – metoda ta wykorzystuje bodźce fizyczne, takie jak temperatura, światło czy pole magnetyczne, w celu pobudzenia procesów regeneracyjnych i uśmierzenia dolegliwości bólowych;
• terapia radiofalowa ukierunkowana (TR-Therapy) – fale o częstotliwości radiowej selektywnie przegrzewają wybrane tkanki, zwiększając ich ukrwienie, dzięki czemu dociera do nich więcej tlenu i związków odżywczych.