Parietaria lekarska tonik dróg moczowych, usuwa obrzęki, cellulit

Okolica w której mieszkam jest pełna starych kamiennych murów i parkanów. Wszystkie je porasta parietaria lekarska, zwana muraiola (od muru), częściej erba da bottiglia bądź erba vetraiola, jako że znakomicie czyści butelki, wazony i szklane pojemniki.

Od wieków jest stosowana w zielarstwie, głównie w celu osuszania nadmiaru płynów, oraz w kuchni. Ma delikatny, lekko orzechowy smak, pasuje do zup, sosów spaghetti, klopsików, ciast i sufletów.

Parietaria lekarska

Parietaria officinalis to wieloletnia bylina rodziny pokrzywowatych- relikt dawnych upraw. Nie sposób jej pomylić. Listki parietarii charakteryzuje pewna lepka szorstkość, dzięki czemu z łatwością przyczepia się do starych murów, ogrodzeń i pni martwych drzew.

Nazwa botaniczna wywodzi się od łacińskiego páries – mur, ściana. Pochodzi z regionu śródziemnomorskiego, dziko porasta wilgotne, zacienione miejsca w pobliżu opuszczonych domów, rumowiska. Często spotykana w pęknięciach ścian budynków, chodników, wzdłuż opuszczonych kwietników.

W Polsce potocznie zwana pomurnikiem. Występuje najczęściej w zachodniej i południowo-zachodniej części kraju, przy terenach kolejowych, pod płotami, w szczelinach murów. Polskie stanowiska są przeważnie pozostałością po dawnych uprawach, głównie w średniowiecznych klasztorach. Po pracach konserwacyjnych wiele osobników zanikło, ale roślina pojawia się w nowych miejscach.

Parietaria dorasta do wysokości 80-100 cm, ma pojedyncze, czerwonawe, wyprostowane łodygi. Podłużnie, błyszczące jajowate liście o 3 nerwach, bez włosków, z obu stron są zaostrzone. Od końca kwietnia zaczyna kwitnąć. Zielonkawe kwiaty są skupione w gęstych, kulistych kwiatostanach. Po ich przekwitnięciu pojawiają się owoce w formie drobnych niełupek. Surowcem zielarskim i kulinarnym są części naziemne zbierane w okresie kwitnienia oraz korzeń.

W tradycyjnym zielarstwie

Od ponad 2 tysięcy lat parietaria jest ceniona jako środek moczopędny, usuwający nadmiar płynów, łagodzący kaszel oraz balsam na rany i oparzenia. Jako że rośnie na kamiennym, żwirowym podłożu to wedle doktryny podpisów pomaga usuwać złogi, piasek, kamienie.

Tradycyjne stosowano jako lekarstwo na ból gardła, kaszel, przy nieżytach oskrzeli, żołądka i jelit, chorobach nerek, dróg moczowych, reumatyzmie, obrzękach. Marcin z Urzędowa w Herbarzu z roku 1595 wspominał, że pomurnik uprawiano w przydomowych i przyklasztornych ogródkach. Z czasem roślina rozprzestrzeniała się do miast, zasiedlając mury i miejskie bruki.

Profil energetyczny
Smak: słony, gorzki, cierpki
Energetyka: osusza, natura termiczna od neutralnej do chłodzącej
Tkanki: nerki, pęcherz moczowy, płuca, wątroba
Działanie: osusza nadmiar gorącej wilgoci, otwiera kanały przepływu, odtruwa krew, usuwa flegmę, śluzy, tonizuje układ moczowy i wątrobę.

Parietaria jest znakomitym tonikiem nerek i dróg moczowych. Koi, zwiększa przepływ moczu jednocześnie łagodzi stan zapalny, rozpuszcza złogi i kamienie. Doskonale drenuje nagromadzone płyny, porusza, otwiera przepływ. Działanie to pomaga w zaburzeniach metabolicznych z nagromadzeniem i zastojem płynów ustrojowych, nabrzmiałych tkankach: otyłość, cellulit, cukrzyca, reumatyzm.

Parietaria ma silne działanie oczyszczające. Po krótkim okresie stosowania, wraz z usunięciem nadmiaru płynów, toksyn można odczuć lekkość w tkankach, stawach, złagodzenie bolesnych objawów i rozjaśnienie umysłu. Toksyny zgromadzone w krwi odurzają, spowalniają myślenie.

Parietaria współcześnie

Roślina jest bogata w witaminy, sole mineralne potasu, wapnia, magnezu i flawonoidy: kamferol jest doskonałym przeciwutleniaczem, a kwercetyna chroni przed nowotworami. Pomurnik zawiera garbniki, goryczki, śluzy, substancje aromatyczne i kwasy organiczne, w tym rzadki Caffeoylmalic acid i silnym działaniu przeciwzapalnym i przeciwutleniającym.

Działanie: antyoksydacyjne, moczopędne, przeciwobrzękowe ,gojące, zmiękczające, oczyszczające, odtruwające, napotne, przeciwzapalne, wykrztuśne, przeciwobrzękowe

Jest doskonałym środkiem moczopędnym przy zapaleniu pęcherza i wszelkich problemach układu moczowo-płciowego. W okresie pylenia może powodować u alergików katar sienny. Reakcje krzyżowe wywołują figi, groszek, bazylia i morwa.

Usuwa toksyny z krwi przez układ moczowy i wątrobę
Rozpuszcza kamienie układu moczowego, wypłukuje piasek i złogi reumatyczne
Łagodzi ból gardła, kaszel, astmę, problemy z oddychaniem
Bardzo skutecznie redukuje obrzęki pochodzenia nerkowego, krążeniowego, cukrzycowego, limfatycznego
Zewnętrznie goi rany, wrzody, oparzenia, ukąszenia owadów,

Zastosowania:

Dolegliwości dróg moczowych, nerek, pęcherza, oskrzeli
Zaburzenia metabolicznie skutkujące nagromadzeniem płynów ustrojowych: otyłość, cukrzyca, cellulit, obrzęki
Bóle stawów, reumatyzm, kamica nerek i dróg moczowych
Wspomagająco w leczeniu chorób związanych z zatrzymywaniem płynów i obrzęków – słabe krążenie, nadciśnienie

Zielarskie przepisy

Do użytku zewnętrznego wystarczy zmiażdżyć, potrzeć w dłoniach ziele, aż wydobędzie sok i przyłożyć na rany, otarcia, infekcje skórne, odparzenia, ukąszenia owadów. Bardzo ładnie goi bąble po oparzeniu pokrzywą, błyskawicznie łagodzi ból i pieczenie.

Napar z pomurnika

Przed użyciem należy dokładnie oczyścić ziele, kurz i drobne zanieczyszczenia łatwo gromadzą się na listkach. Suszy się w przewiewnym, zacienionym miejscu. Łyżkę świeżego ziela lub 2 łyżki suszu zalewa się 250 ml wrzątku. Zaparza 15-20 minut pod przykryciem. Stosuje 2-3 razy dziennie w zaburzeniach retencji płynów, chorobach dróg moczowych, problemach metabolicznych. Jako środek na hemoroidy zaparza się 2 godziny, pije 2 łyżki co 3-4 godziny. Przy chorobach układu moczowego pomurnik dobrze łączy się z pietruszką, mącznicą, jałowcem i skrytkiem (aphanes).

Sok z liści i łodyg

Wspomaga leczenie anginy i przewlekłego kaszlu. Po wyciśnięciu miesza się łyżeczkę z wodą, zażywa 3-4 razy dziennie. Czysty sok trzymany w ustach łagodzi ból zębów. W płukankach rozcieńczony z ciepłą wodą łagodzi ból gardła i chrypkę. Dioskurydes pisał, „w lewatywach dobry jest przy bólach macierzy i kolkach”.

Wywar z korzenia

5 g sproszkowanego korzenia gotuje się kilka minut w 250 ml wody. Odstawia do naciągnięcia na godzinę. Pije szklankę wywaru 3 razy dziennie przed posiłkiem przy astmie oskrzelowej. Zewnętrznie robi wywar z 8 g korzenia na 250 ml wody. Stosuje do okładów na skórę, płukanek do włosów, nasiadówek przy hemoroidach i infekcjach narządów rodnych.

Parietaria jest szeroko rozpowszechniona na włoskich terenach nabrzeżnych i pobliskich wyspach. Jest tu popularnym dodatkiem w kuchni i od pokoleń sprawdzonym środkiem pierwszej pomocy.

Tradycyjnie służy do okładów na urazy i skręcenia. Utłuczone ziele miesza się z octem i białkiem jajka, okłada miejsce urazu, bandażuje.
Stłuczone na miazgę liście stosuje się na owrzodzenia, czyraki, rany, podrażnienia, pęknięcia skóry, hemoroidy.
Świeże listki wykorzystuje w leczeniu zapalenia spojówek i jęczmienia, po zmiażdżeniu naciera powieki.
Przy pasożytach u dzieci sieka się listki z ząbkiem czosnku, miesza z oliwą z oliwek.
Napary z kwitnących kwiatostanów wykorzystuje do inhalacji inhalacjach przy przeziębieniach, alergiach wziewnych i układu pokarmowego

W starych zapiskach znalazłam jeszcze jeden przepis:
Zrobić napar z ziela pozyskanego w specjalnym rytuale. ” Roślinę trzeba wyrwać lewą ręką ze wschodniego muru budynku, nocą w czasie pełni księżyca. Wywar z zielem postawić na noc na parapecie. Niestety, autorzy nie wyjaśnili celu postępowania 🙂

Pomurnik w kuchni

Parietaria dodaje smaku i intensywnego, zielonego koloru zupom, sosom, gulaszom, a zawarte w niej śluzy służą jako zagęstnik. Liście i niezbyt twarde łodygi wieków były tradycyjną częścią kuchni chłopskiej dodawanym do nadzień warzywnych i mięsnych, kotlecików, klopsików, nawet słodkości. Wiosenne młode listki, bez łodyg i kwiatów powszechnie przyrządza się jak szpinak. Dusi 10 minut na maśle z odrobiną czosnku.

Zielone minestrone
Ugotować bulion warzywny z czosnkiem, cebulą, oliwą, fasolką, ziemniakiem, marchewką i dowolnymi warzywami. Na litr wywaru dorzucić dużą garść posiekanych listków parietarii. Gotować 2o minut, podawać posypane tartym parmezanem. Zupę można zblenować na krem.

Pikantne ciasto

Dwie garście ziela pomurnika
50 ml mleka
2 jajka
Szczypta soli, czarnego pieprzu, 2 łyżki dobrej jakości oliwy extra virgin
Dwie łyżki twardego, 2-3 letniego parmezanu

Listki oddzielić od łodyżek, umyć, krótko zagotować w osolonej wodzie, i grubo posiekać. Jajka ubić z solą, pieprzem, mlekiem, oliwą, startym parmezanem, dorzucić ziele wymieszać. Nasmarować tłuszczem foremkę, posypać bułką tartą, wlać ciasto. Piec 20-25 minut w 200 stopniach. Smakuje ze świeżą sałatą i pomidorami.