Kumin odtruwa, eliminuje wzdęcia, niestrawność, zbędne kilogramy

Kumin [Cuminum cyminum] zwany kminem rzymskim, jest przyprawą nadającą potrawom ciepłego, ziemistego smaku. Szczególnie przydatny w chłodnych, zimowych miesiącach.

Ta jedna z najstarszych przypraw pochodzi z terenów dzisiejszej Syrii. Niektóre źródła wskazują na dolinę Nilu.

Nasiona kuminu pochodzące sprzed 4 tysięcy lat odkryto w wykopaliskach archeologicznych na terenie Syrii i Egiptu. Wymieniają je stare księgi, m.in Biblia. W okresie rzymskim były symbolem skąpstwa. Cesarz rzymski Marek Aureliusz nosił przydomek Cuminus, gdyż poddani uważali go za skąpca.

Kumin, kmin rzymski

Jest rośliną jednoroczną z rodziny selerowatych, o pierzastych liściach. Wyrasta do wysokości 50 cm. Kwitnie latem wytwarzając przyjemne, białe i różowe kwiatuszki zebrane w baldachy.

Małe nasionka w kształcie łódek intensywnie pachną. Mają ziemisty, ciepły smak, bardziej intensywny niż kminek łąkowy, zwyczajny.

Zdziczały kumin rośnie w rejonie Morza Śródziemnego.  Rzadko jest uprawiany w Polsce. Roślina potrzebuje dużo słońca, i żyznej przepuszczalnej gleby. By wydała nasiona potrzebuje 120-150 ciepłych dni. W chłodniejszym klimacie można rozpocząć wczesną wiosną uprawę w pomieszczeniach. W połowie maja przesadzić do ogrodu.

W tradycyjnym zielarstwie

Stare księgi kucharskie datowane 1750 rok p.n.e. wymieniają przepisy z kuminem. Jeszcze wcześniejsze wzmianki, wskazują że stosowano w lecznictwie. Egipcjanie wykorzystywali przy problemach trawiennych, dolegliwościach dróg oddechowych i dla łagodzenia bólu. Grecy w IV i V wieku w leczeniu histerii i bezpłodności kobiet.

Obecnie pozostaje ważnym środkiem leczniczym medycyny wschodniej. Ajurweda wykorzystuje jako środek regulujący dosha, pobudzający trawienie, łagodzący kolki i niestrawność.
Profil energetyczny
Smak: Aromatyczny, ostry, gorzki
Energetyka: Rozgrzewa, osusza,
Tkanki: Nerki, wątroba, śledziona, żołądek
Działanie: Oczyszcza kanały, rozprasza zimno, wilgoć. Rozgrzewa nerki, reguluje pracę wątroby, śledziony i żołądka.

W medycynie wschodniej kumin uznawany jest jako środek rozgrzewający układ trawienny, dzięki czemu pokarm jest dobrze strawiony i łatwiej przyswajalny. Ostry smak rozgrzewa, pobudza przepływ krwi do organów trawiennych.

Unikalne połączenie ostrego, gorzkiego i aromatycznego smaku stymuluje perystaltykę jelit. Rozprasza zastoje, blokady, przyczyny powolnego trawienia, wzdęć i gazów.

Zimą i wczesną wiosną rozgrzewa i osusza tkanki. Przydatny przy nadmiarze wilgoci, co objawia się alergiami, flegmą, przeziębieniami. Zmniejsza przekrwienie tkanki płucnej i zatok. Poprawia krążenie, działa lekko moczopędnie, oczyszcza krew, odtruwa, poprawia metabolizm.

Koi napięcia układu pokarmowego powstające ze stresu emocjonalnego, łagodzi bóle, skurcze, rozluźnia tkanki.  Kumin jak wiele ziół napotnych, otwierających pory, stymuluje laktację.

W medycynie współczesnej

Kumin jest bogaty w olejki eteryczne, przeciwutleniacze, kwasy: rozmarynowy, galusowy, kumarowy. Zawiera sporo soli mineralnych, magnez, mangan fosfor. Reguluje metabolizm i poprawia wydzielanie enzymów rozkładających tłuszcz, glukozę i węglowodany. Poprawia profil lipidowy, parametry biochemiczne i antropometryczne (waga i obwód), obniża poziom cukru we krwi.

Działanie: Przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, napotne, moczopędne, antyseptyczne, antyoksydacyjne,  przeciwnowotworowe, przeciwcukrzycowe [1]. Opóźnia starzenie komórek, obniża ciśnienie krwi, pobudza laktację.

Zastosowania: 

• Zaburzenia trawienia, niestrawność, uczucie pełności i wzdęcia w nadbrzuszu, nudności, wymioty, biegunki, kolki, bóle brzucha,
• Skoki cukru we krwi, insulinoporność, cukrzyca
• Brak wewnętrznego ciepła, zimne kończyny, uczucie chłodu w rejonie miednicy i jamy brzusznej
• Przeziębienia, niska odporność, słabe krążenie, osłabione serce,
• Problemy skórne i ze wzrokiem
• Bolesne miesiączki, upławy, hemoroidy, przepuklina i obrzęk jąder
• Dodawany do potraw zapobiega zatruciom pokarmowym i chorobom pasożytniczym

Kumin przepisy i zastosowania

Nigdy nie należy kupować zmielonych nasion. Olejki eteryczne bardzo szybko się ulatniają, tracą smak, aromat i właściwości.

Herbatka z kuminu 
Łyżeczkę całych nasion zalać szklanką wody. Gotować 5 minut, odstawić na kilka minut pod przykryciem i przecedzić. Pije  się  2—3 razy dziennie pół szklanki. Łagodzi niestrawność, wzdęcia, odbijanie, lekkie zaparcia, kolki bóle brzucha. Odtruwa, oczyszcza i poprawia trawienie.

Napar 
Rozdrobnione nasiona parzone kwadrans stosuje się przy nerwicy wegetatywnej lub by pobudzić laktację. Na poprawę trawienia przeżuwa się kilka nasionek po posiłkach.

Herbatka wzmacniająca ogień trawienny 

• Litr wody
• ¼ łyżeczki nasion kuminu
• 2 szczypty sproszkowanego korzenia lukrecji
• ⅓ łyżeczka nasion kopru włoskiego
• Pół łyżeczki czystego wapna (calcium)

Wodę zagotować, przelać do termosu i dodać składniki. Dosyć ciepły napój popija się łykami cały dzień. Osoby typu pitta (nadmiar żywiołu ognia) mogą schłodzić wodę do temperatury pokojowej. Przepis idealny dla wzmocnienia ognia trawiennego. Słaby ogień trawienny oznacza kiepski metabolizm: osłabione wydzielanie soków trawiennych, trawienie, wydalanie toksyn i przyswajanie składników odżywczych. Takiej osobie brakuje energii.

Herbatka odtruwająca CCF

Klasyczna herbatka Ajurwedy znakomicie odtruwa organizm i delikatnie rozpala ogień trawienny agni. Nazywana CCF od cumin, coriander, fennel. Odpowiednia dla wszystkich trzech typów konstytucyjnych – vata, pitta i kapha, nieczęste wśród ziołowych mieszanek. Przepis Tutaj 

Przynosi ulgę przy wzdęciach, bólach brzucha, odbijaniu, lekkich zaparciach, niestrawności. Pobudza apetyt i produkcję soków trawiennych, oczyszcza organizm.

Herbatka łagodząca ból brzucha i niestrawność. 
Krótko podprażyć na suchej patelni nasiona kuminu, kopru włoskiego i kolendry, aż wydzielą aromat. Mają uwolnić olejki eteryczne, ale nie przypalić się. Pół łyżeczki mieszanki żuje się kilka minut. Natychmiastowo łagodzi ból i dyskomfort.

Nudności, wymioty 
Ulgę przynosi herbatka z łyżeczki całych nasion kminu ze szczyptą gałki muszkatołowej, parzonej w szklance  wrzątku.

Kmin rzymski w kuchni

Po czarnym pieprzu jest najpopularniejszą przyprawą na świecie. W kuchni marokańskiej, najważniejszą. Ceniony na Bałkanach, Afryce Północnej, Ameryce Południowej, Meksyku, w krajach Bliskiego Wschodu aż po Chiny. Kumin wchodzi w skład indyjskiej curry i orientalnego hummusu. Teksańczycy z upodobaniem do potraw dodają pastę z kuminu, czosnku i czarnego pieprzu.

Ziemisty, trochę orzechowy smak nadaje egzotyczności zupom, gulaszom, sosom, pieczonym i duszonym warzywom. Dodaje świeżości i ciepła.  Poprawia smak mdłych, słodkich smaków np. zupy dyniowej.

Całe nasiona, smażone w ghee, stanowią aromatyczny dodatek do zup z soczewicy i roślin strączkowych. Kumin świetnie komponuje z jogurtem, zwłaszcza uprażone nasionka. Osoby otyłe powinny dodawać nasionka do potraw. Badania wskazują, że traci się przeciętnie dwukrotnie więcej na wadze, trzykrotnie redukuje tkankę tłuszczową przy podobnej diecie. [1]​