Lebiodka czyli dzikie oregano – naturalny antybiotyk w domowej apteczce

Lebiodka pospolita [Origanum vulgare] czyli dziki majeranek w starożytności była lekiem na wszystko. W starożytności leczono lebiodką wiele chorób od drgawek po niewydolność serca. 

Już 3000 lat p.n.e. Babilończycy stosowali  dzikie oregano przeciw schorzeniom układu oddechowego. Naparami leczyli zapalenie płuc i problemy z sercem. Egipscy medycy za czasów faraonów z lebiodki robili tajemnicze wyciągi stosowane w leczeniu różnych dolegliwości i do pielęgnacji skóry. Odkażano nimi rany i konserwowano żywność. Kwiatami farbowano wełnę i tkaniny na różowo.

Lebiodkę bardzo cenili Hipokrates, św. Hildegarda i Paracelsus. W medycynie chińskiej stosowano wyciągi z lebiodki przy stanach zapalnych, gorączkach i biegunkach. Leczono reumatyzm, łuszczycę, nawet wściekliznę. Używano jako zamiennika tytoniu i herbaty.

O lebiodce zapomniano w ostatnim stuleciu. Z aptek poznikały nalewki i wyciągi a ich miejsce zajęły produkty chemiczne.

Lebiodka pospolita

Lebiodka jest dziką odmianą oregano i jak każda dzika roślina ma w sobie więcej siły. Pospolicie zwana duszką, macierduszką, dzikim majerankiem, macierzanką wysoką. Dorasta do ok 80 cm, ma owłosioną łodygę i jajowate listki ułożone na krzyż.  Kwiaty różowe, purpurowe zebrane w baldachy. Cała roślina wydziela mocny, aromatyczny zapach przypominający macierzankę. Ususzona lebiodka ma silniejszy zapach od oregano. To za sprawą głównego składnika – olejku tymolowego.

W Polsce lebiodka jest rośliną pospolitą. Rośnie na brzegach lasów, w zaroślach, widnych lasach, przy drogach i miedzach. Jest zielem przyprawowym i leczniczym. Surowce zielarskim jest jest ziele lebiodki [origani herba]. Od czerwca do września zbieramy górne, gęsto ulistnione kwitnące pędy i suszymy w zacienionym, przewiewnym miejscu. Stosujemy jako przyprawę i zioło lecznicze.

Lebiodka właściwości lecznicze

Ziele lebiodki zawiera cenne olejki lotne, goryczki, flawonoidy, fitosterole, sole mineralne i żywice. Substancje czynne naturalny związek fenolowy – karwakrol i tymol są skuteczne w niszczeniu drobnoustrojów chorobotwórczych.

Według ajurwedy jest ziołem gorzkim w smaku, rozgrzewającym. Uspokaja bionergię kapha, leczy choroby krwi i zatrucia.

Lebiodka jest silnym, naturalnym antybiotykiem:

• Skuteczna w leczeniu stanów zapalnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego
• Pomaga przy biegunkach, problemach z wątrobą, astmie
• Niszczy pasożyty, grzyby, bakterie, grzyby
• Poprawia metabolizm, wydzielanie soków trawiennych i przyswajanie pokarmów
• Działa rozkurczowo, moczopędnie, żółciopędnie
• Odkaża i odtruwa organizm, wiąże szkodliwe produkty przemiany materii
• Ma właściwości wykrztuśnie, odflegmia, rozgrzewa
• Wycisza, działa uspokajająco

Lebiodkę stosuje się :

• Przy infekcjach dróg moczowych, przewodu pokarmowego, układu oddechowego.
• W stłuszczeniu wątroby, niedoczynności dróg żółciowych
• Nieżytach żołądka, jelit, nadmiernej fermentacji, gazach.
• W stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, kaszlu i utrudnionym odkrztuszaniu.
• Astmie, duszącym kaszlu, uczuciu wychłodzenia z bólami głowy i mięśni
• Uczuciu zimna w podbrzuszu, nieregularnych miesiączkach 
• Zewnętrznie, jako napary do do płukania jamy ustnej i gardła
• W kąpielach przy stanach zapalnych i swędzeniu skóry, trudno gojących się ranach.
• W lecznictwie ludowym lebiodkę  stosuje się jako środek uspokajający
• Skoncentrowany olejek z lebiodki niszczy drobnoustroje m.in lamblie, candidę, bakterie E coli, salmonellę, gronkowce nawet MRSA.

Lebiodka przepisy lecznicze

Napar z lebiodki

Łyżkę suszonego ziela parzymy pod przykryciem kwadrans w szklance wrzątku. Pijemy po pół szklanki 2-3 razy dziennie, pół godziny przed jedzeniem.  Jako środek rozkurczowy przy problemach z żołądkiem, niedomaganiach wątroby.

Po jedzeniu jako środek wykrztuśny i wiatropędny. Przy chorobach gardła i jamy ustnej stosujemy do płukania w proporcji 3 łyżeczki na szklankę wody

Syrop przeciw infekcjom 

• Bierzemy po łyżce ziela lebiodki, tymianku i sproszkowanego korzenia lukrecji
• Zioła zalewamy 2 szklankami wody.
• Gotujemy 5 minut.
• Odstawiamy na pół godziny godziny i przerzedzamy
• Dosładzamy miodem
• Dodajemy trochę soku z cytryny, 30 g gliceryny, 3 goździki i szczyptę cynamonu.

Syrop z lebiodki przechowujemy w lodowce. Przy przeziębieniu, kaszlu, nieżycie dróg oddechowych zażywa się 3-4 razy dziennie łyżeczkę syropu.

Mikstura przeciwzapalna, poprawiająca trawienie św. Hildegardy

Mieszamy: 30 g korzenia rumianku, 25 g liści jeżyny, 20 g ziela hyzopu i 15 g lebiodki. Gotujemy z 150 g miodu w 3 litrach wina. Odcedzamy i na gorąco rozlewamy do butelek. Pije się łyżkę po małym, 1-2 kieliszki po dużym posiłku.

Mieszanka na astmę, mokry oskrzelowy kaszel, niestrawność

Bierzemy w równych ilościach: lebiodkę, macierzankę, cząber i bazylię. Łyżkę ziół parzymy kwadrans w szklance wrzątku pod przykryciem. Pije się 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki lub więcej.

Stany lękowe, panika, histeria

Mieszamy:
Po 100 g lebiodki, kwiatu lipy, prawoślazu, kwiatu maku
50 g fiołka leśnego oraz po 30 g kozłka i kwiatu kasztanowca
Łyżkę mieszanki parzymy kwadrans w szklance wrzątku. Pije się przed snem od 7 do 21 dni.

Lebiodka zewnętrznie

Balsam na swędzenie skóry
Przy świądzie niewiadomego pochodzenia 20 g sproszkowanego ziela lebiodki ucieramy ze 100 g oleju lnianego lub arachidowego. Wcieramy delikatnie w ciało po kąpieli.

Kąpiel – choroby skóry
Mieszamy 200 g korzenia żywokostu, 100 g lebiodki i 50 g kwiatu lipy. Łyżkę mieszanki gotujemy pod przykryciem w 3 litrach wody 20 minut. Dolewamy do kąpieli. Stosujemy raz w tygodniu przy łuszczycy, egzemie, wypryskach, stanach zapalnych skóry.