Czym jest eter jako piąty element?

Eter jest wypełniony Kosmicznym Światłem, które daje życie. Jak obrazy na kinowym ekranie wyświetlane przez wiązki światła z kabiny projekcyjnej, tak my wszyscy jesteśmy podtrzymywani przez Kosmiczny Promień, światło, które Bóg nieustannie wlewa w nasze ciała. Paramahansa Yogananda 

I dalej: „Przestrzeń nadaje wymiar obiektom; eter oddziela obrazy. Wszystkie subtelne siły, które stworzył Bóg, składają się ze światła lub form myślowych i są po prostu ukryte za określoną wibracją, która manifestuje się jako eter. Przestrzeń przesiąknięta eterem jest linią graniczną między niebem – światem astralnym, a ziemią”

Czym jest Eter?

W starożytności  æther znany jako piąty element – kwintesencja (łac. quīnta essentia) to czysta esencja, subtelna energia wypełniająca wszechświat, przenikająca wszystko co istnieje. Od niej pochodzi słowo eteryczny – niematerialny, subtelny, zwiewny, lekki bezkształtny.

Dla Heraklita eter był tworzywem wszystkiego, pramaterią (materia prima). Platon w dziele Timaios  mówiąc o powietrzu, wspomina, że istnieje najbardziej przejrzysty jego rodzaj, nazywany eterem. W IV p.n.e. wieku Arystoteles  zaproponował jako nazwę piątego elementu.

Kartezjusz, jeden z najwybitniejszych myślicieli XVII w, używał słowa eter do opisu przestrzeni. Uważał, że wiry w eterze odpowiadają za gromadzenie się cząstek, które tworzą materię i kształtują obiekty stałe. Robert Fludd nazywał energię eteru  „subtelniejszą od światła”.

Średniowieczni alchemicy zafascynowani eteru odnosili się do pierwiastka jako kwintesencji.  Uważali, że może zamienić ołów w złoto i przedłużyć życie. W świetle rozważań filozoficzno-teologicznych nabierał cech subtelnych ducha, tchnienia.

Wersja eteru Newtona, silnego, subtelnego, elastycznego medium odpowiadała za to, co obecnie uznajemy za grawitację i elektromagnetyzm. Twórca nowożytnej fizyki  wprowadził strukturę wewnętrzną eteru w postaci cząsteczek. Wiedząc, że nigdy nie będzie w stanie tego udowodnić zastanawiał się, czy eter nie jest żywą siłą (duchem).  Co jest w miejscach pozbawionych materii? pytał w 1706 r.

Eter był wciąż bardzo żywy w XIX wieku. Po unifikacji unifikacji oddziaływań elektrycznych i magnetycznych Jamesa Clerka Maxwella i słynnym eksperymencie Michelsona-Morleya uznano, że eter nigdy nie istniał. Wykluczono jego obecność w przestrzeni, przygotowując grunt pod szczególną teorię względności Einsteina.

Eter jako piąty element

Wiedza na temat pięciu żywiołów była szeroko rozpowszechniona i stosowana w praktyce w starożytnych kulturach. Na jej fundamentach bazują starożytne systemy lecznicze: medycyny chińska, tybetańska, ajurweda, praktyki szamańskie i medytacyjne.

Pięć elementów, od najsubtelniejszego po najbardziej gęsty są podstawowym budulcem natury. Stanowią esencję wszechświata i istnieją w całej organicznej i nieorganicznej materii.

Eter jest najbardziej subtelnym żywiołem, esencją pustki. Pozbawiony twardości ziemi, chłodu wody, ciepła ognia, nawet ruchu wiatru. To przestrzeń, które wypełniają pozostałe elementy.  Eter ma tylko jedną cechę – dźwięk. Fale akustyczne potrzebują przestrzeni, by się rozchodzić.

Żywioł eteru wypełnia puste przestrzenie ciała: usta, nos, układ pokarmowy, drogi oddechowe, brzuch i klatkę piersiową. Odpowiada za obszary gardła, tarczycy, oskrzeli, górnej części płuc, organy mowy i słuchu.

Im więcej żywiołu eteru w ciele, tym więcej pustki i zimna. Zmniejsza się gęstość materii, czego rezultatem są uszkodzenie tkanek. W miejscu, gdzie istniały struktury komórkowe powstają puste przestrzenie. Przykłady: osteoporoza, utrata wyspecjalizowanych komórek, beta w trzustce lub wytwarzających dopaminę w chorobie Parkinsona. Utrata słuchu lub głosu wynika z niedoboru tego elementu.

Niedobór to brak ugruntowania, połączenia z czymkolwiek, zagubienie, frustracja, często depresja. Nadmiar elementu eteru to niechęć życia tu i teraz, chęć tworzenie własnej przestrzeni, ucieczka w iluzoryczny świat typu gry, środki odurzające.

Eter i czakra gardła

Eter reprezentuje podłoże umysłu, w którym myśli i emocje płyną jak po falach oceanu. Na głębszym poziomie daje poczucie wolności i spokoju. Odpowiada za miłość, współczucie, ale i poczucie izolacji, pustki, brak uziemienia, zagubienie lęki.

Element przestrzeni jest bezpośrednio połączony z czakrą gardła w obrębie szyi. Energia czakry gardła rozprzestrzenia się na język, usta, policzki, uszy.  Odpowiada za zdolność komunikacji, wyrażanie myśli i emocji, jasność przekazu.

• To  umiejętność mówienia i bycia słyszanym
• Odbieranie dźwięków, ale i zdolność słuchania ze zrozumieniem
• Szczere  jasne wyrażenie własnych myśli i emocji
• Świadomość że nasz głos ma znaczenie

Zablokowana czakra gardła skutkuje nieśmiałością, wycofaniem, obawami wyrażania swojej prawdy, bólem krtani, gardła. W sanskrycie Vishuddha oznacza „oczyszczanie”, uwolnienie złych emocji, żalów, pretensji stłoczonych w sercu i umyśle.

Jak pracować z eterem ?

Żywioł eteru równoważy gorzki smak oraz potrawy cięższe, energetyczne, wilgotne. Zioła: cykoria, kozieradka, kurkuma, mniszek, karczoch, gorczyca, rukola, endywia, kumin. Od strony psychicznej lekarstwem na nadmiar eteru jest miłość – do samego siebie, bliskich, świata. Nadmiarowi żywiołu eteru zapobiega wypełnienie pustki w życiu fizycznym i emocjonalnym.

• Dotyk, świadomość przestrzeni, kontakt z naturą. Skanowanie ciała, świadome przenoszenie uwagi na ruch, bezruch, ciepło, zimno, ciężkość, lekkość, napięcie, rozluźnienie. Spacery w otwartych przestrzeniach – łąki, góry, plaże. Przy dotyku odczuwania struktury przedmiotów, kory drzew, płatków kwiatów, przygotowywanych posiłków. Patrz artykuł: medytacja w kuchni.
• Wzrok – światło. Łapanie promieni słonecznych rano, wystawianie na słońce oczu i skóry. .Terapia 10 minut o wschodzie. W pochmurne, szarobure dni palenie świec, ognia w kominku.
• Dźwięk – wibracje. Muzyka o odpowiednich częstotliwościach, odgłosy natury, dźwięki gongów, mis, kamertonów. Nasze komórki wibrują na określonych częstotliwościach. Ich zakłócenie tworzy dysonans, wtedy doświadczamy lęku, napięcia, stresu i chorób.
• Zapach – palenie naturalnych kadzideł, szałwii, piołunu, kadzidłowca,
• Praktyki oddechowe. Oddech brzęczącej pszczoły (wydawaniem głośnego dźwięku na wydechu) wprawia w wibrację gardło i nerw błędny. Oczyszcza umysł ze stresu, złości, niepokoju.

Równowaga eteru wspiera potencjał, kreację, intuicję, wrażliwość, poczucie sprawczości.

Ciekawostki

Na przełomie XIX i XX wieku było niewielu fizyków, którzy wątpili w istnienie eteru. ” Einstein zbudował szczególną teorię względności stawiając hipotezę, że eter elektromagnetyczny Maxwella wygląda tak samo dla nieruchomego obserwatora, jak i inercjalnego. Dzięki czemu można było objaśnić eksperymenty Michelsona i Morleya. Jego teoria podniosła pole elektromagnetyczne do rangi substancji. Zyskało ono byt samoistny, nieredukowalny do czegokolwiek innego; stało się czymś, co istnieje samo przez się, a nie jako proces w eterze. Skoro eter znikł, to wszystkie układy odniesienia stały się równorzędne. Przestało mieć sens mówienie po prostu, że coś jest nieruchome, a coś się porusza – trzeba było mówić, że coś jest w ruchu lub bezruchu względem czegoś innego” [1]. Teoria względności i usunięcie eteru z naukowego obrazu świata. 

Chociaż wielu się nie zgadzało, to od lat dwudziestych ubiegłego wieku  eter znikł z obrazu świata kolektywu myślowego fizyków. Daleko posunięta rozbieżność koncepcyjna w widzeniu świata rzeczywistego, pomiędzy Teslą a Einsteinem dotyczyła wszechobecnego eteru. Tesla absolutnie nie zgadzał się z całym szeregiem konsekwencji wynikających z teorii względności.

Jednym z ostatnich światowej sławy naukowców końca XIX wieku, który bronił idei eteru był Dmitrij Mendelejew. Niewiele osób wie, że w oryginalnej tablicy pierwiastków pierwsze miejsce w grupie zerowej zajmował  lżejszy od wodoru eter. Ostatni raz w niezniekształconej formie układ okresowy opublikowano w 1906 roku w Petersburgu [2].

Istnieje eter czy nie?

Obecne postrzeganie nauki dotyczące próżni nie jest już jednak pierwotną absolutną pustą przestrzenią założoną przez Einsteina. Wiadomo, że pełna fluktuacji kwantowych i interakcji między entropią a grawitacją próżnią nie jest. Teoria pola dopuszcza istnienie pól elektrycznego i magnetycznego, które jednak nie mogą istnieć w absolutnie pustej przestrzeni. Tak więc koncepcja próżni jest w zasadzie nieaktualna, a konsekwencje  teorii względności czasu i przestrzeni nadal obowiązują. Sama teoria względności ma wiele luk [3]. 

Padają pytania w jaki sposób w jaki sposób światło i promieniowanie magnetyczne przemieszczają się przez próżnię?  Podstawowym założeniem Szczególnej Teorii Względności (STW) jest absolutność prędkości światła w próżni. W obecnym postrzeganiu nauki poza wzorem matematycznym nie ma możliwości wyjaśnienia ruchu fal elektromagnetycznych i przemieszczania fotonów.

Zgodnie z wzorami matematycznymi STW wiązka światła po opuszczeniu ziemi dotrze natychmiast do krańców wszechświata. Dla fotonu czas nie istnieje, ponieważ porusza się z prędkością c. Skoro przyśpieszanie odpowiednio skraca przestrzeń, to pełna prędkość światła zmniejsza pokonywany dystans do zera. Zgadza się. Możemy zrobić eksperyment kierując strumień światła latarki na przeciwległą ścianę w odległości 5-10-15 metrów. Jednak czas odmierzany fotonom światła docierającym z odległych galaktyk mierzony jest w miliardach lat świetlnych.  Czyli zgodnie z teorią względności czas i przestrzeń istnieją, jednocześnie ich nie ma.

Wielu zastanawia się na tymi zagadnieniami, zaczynają się pojawiać nowe koncepcje naukowe. [4], [5]. Powoli z eteru wyłania się zagadkowa energia, o której wiemy, że istnieje, ale nie wiadomo czym jest ani skąd pochodzi.

We wszechświecie istnieje źródło-rdzeń,
z którego czerpiemy siłę, wiedzę, inspiracje.
Nie wnikałem w tajemnice tego Rdzenia,
ale wiem, że On istnieje.
Nicola Tesla

Dopóki nauka nie odważy się rozważać innych modeli natury rzeczywistości, będzie pogłębiać się w skostniałych dogmatach. Z drugiej strony uznanie eteru miałoby poważne konsekwencje dla nauki i wielu gałęzi gospodarki i przemysłu. Energetyka, motoryzacja, medycyna, farmacja nie chcą ponosić strat.