Guma mastyksowa na wrzody żołądka, niestrawność, h. pylori

Guma mastyksowa jest jednym z najbardziej skutecznych środków w leczeniu dolegliwościach żołądkowych. Bardzo skuteczna przy owrzodzeniu i przeroście H. pylori. Używana na Bliskim Wschodzie co najmniej od 3 tysięcy lat, nadal chętnie stosowana w medycynie ludowej.

Guma mastyksowa jest żywicą wiecznie zielonego krzewu pistacji kleistej [Pistacia lentiscus] z rodziny nanerczowatych. Roślina pochodzi z greckiej wyspy Chios, obecnie dziko występuje w rejonie morza Śródziemnego. Lokalnie w rejonach występowania żywica nazywana łzy Chios, jako że po nacięciu kory spływa tworząc  formy w kształcie łez.

Guma mastyksowa zastosowania

Słowo mastyks wwodzi się z greki i oznacza zgrzytanie zębami. W krajach śródziemnomorskich aromatyczna guma mastyksowa jest stosowana od co najmniej 3 tysięcy lat. W starożytności była głównie ceniona głównie za działanie łagodzące dolegliwości żołądka, niestrawność i wrzody.

Spływająca żywica  ma postać postać przezroczystej, lepkiej cieczy. Po kilkunastu dniach tężeje. Zestalone kryształki przybierają żółto-brązowy kolor. Początkowo gorzkie, po kilkunastu tygodniach stają się słodkie, o smaku zbliżonym do lukrecji. Pachną silnie drzewnym, owocowym aromatem.

Od wieków Grecy żują granulki zastygniętej żywicy dla dezynfekcji jamy ustnej, usunięcia kamienia nazębnego, odświeżenia oddechu i wsparcia żołądka. W niektórych rejonach Grecji mielona guma mastyksowa jest powszechnie stosowanym środkiem aromatyzującym trunki, słodkości, cukierki, wypieki. Wyrabia się z niej gumy do żucia.

W tradycyjnym zielarstwie

Przez ponad 2500 lat historii Grecji guma mastyksowa była uważana za uniwersalne lekarstwo. Hipokrates, Galen i inni ojcowie medycyny zalecali przy dolegliwościach jamy ustnej, gardła, żołądka i jelit. Zewnętrznie dla złagodzenia egzemy i stanów zapalnych skóry. Główne tradycyjne zastosowania:

• Niestrawność, ból w nadbrzuszu, zgaga, wrzody przewodu pokarmowego, zapalenie żołądka
• Ból gardła, zapalenie oskrzeli,
• Infekcje jamy ustnej, dziąseł, nieświeży oddech, kamień nazębny, próchnica
• Egzema, świerzb, bóle stawów, reumatyzm

Guma mastyksowa właściwości

Główne składniki: żywice, olejki eteryczne, antocyjany, terpeny, flawonoidy, glikolizy, tokoferol, arabinogalaktany, związki fenolowe. Działanie: silnie przeciwutleniające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, antyproliferacyjne,

Wyniki badań wykazały, że guma mastyksowa jest szczególnie skuteczna przy przeroście Helicobacter pylori, zapaleniu błony śluzowej żołądka i leczeniu nieswoistych zapaleń jelit.

Helicobacter pylori jest gram ujemną pałeczką należącą do nielicznych gatunków, które świetnie sobie dają radę w ekstremalnie kwaśnym środowisku jakim jest żołądek. Według statystyk ponad 60% procent światowej populacji jest zarażonych bakterią.  Tylko u 10% wywołuje problemy patologiczne np. wrzody, u pozostałych żyje w pełnej symbiozie z organizmem żywiciela.

Przerost H. Pylori świadczy o zaburzeniu równowagi mikroflory, pojawia się najczęściej po długotrwałym stosowaniu antybiotyku.  Nadmierne namnażanie jest  konsekwencją osłabienia funkcji żołądka i powiązanej z nim dwunastnicy.  Standardowe leczenie zwykle obejmuje kilka leków. Co najmniej 2 antybiotyki stosowane jednocześnie, środki zobojętniające kwas żołądkowy (inhibitory pompy protonowej) i leki blokujące wydzielanie histaminy. Ten typ terapii czyni prawdziwe spustoszenie w organizmie.

Guma mastyksowa działa poprzez wprowadzanie zmian w strukturze komórkowej bakterii, powodując jej osłabienie i śmierć. Publikacja „Guma mastyksowa zabija Helicobacter pylori” zamieszczona New England Journal of Medicine pisze:

Nawet małe dawki gumy mastyksowej: 1 mg na dobę przez dwa tygodnie, bardzo szybko mogą wyleczyć wrzody trawienne. Ale mechanizm odpowiedzialny za to nie jest jasny. Odkryliśmy, że mastyks aktywnie działa przeciwko Helicobacter pylori, co może wyjaśniać jego działanie terapeutyczne u pacjentów z wrzodami trawiennymi. [1].

W kilku testach klinicznych podawano pacjentom z wrzodami gumę mastyksową. W krótkim czasie owrzodzenia wywołane przez bakterię zostało całkowicie zastąpione zdrowym nabłonkiem.

Zastosowania

Przy długotrwałych, zastarzałych dolegliwościach stosuje się:

• 1 mg na pusty żołądek,  godzinę przed śniadaniem przez pierwszy tydzień
• W drugim tygodniu podwoić dawkę dobową po 1 mg rano i popołudniu, godzinę przed posiłkiem
• Trzeci tydzień 3 mg dziennie – rano na czczo, przed obiadem i 2 godziny po kolacji

Obumarłe bakterie i ich metabolity mogą powodować nudności, wówczas trzeba zmniejszyć dawkowanie. W trakcie kuracji należy unikać cukrów. Po zakończeniu bardzo ważne jest odbudowanie flory bakteryjnej naturalnymi probiotykami – domowa serwatka, jogurty, kefiry, zsiadłe mleko, kiszonki.