Oczar napina luźne tkanki, tonizuje, działa przeciwzapalnie

Oczar wirginijski [Hamamelis virginiana] jest gatunkiem kwitnącego krzewu z rodziny oczarowatych. Dziko rośnie we wschodniej części Ameryki Północnej w pasie od od Florydy po Nową Szkocję. I na zachód od Minnesoty do Teksasu.

Oczar jest nietypowym krzewem, bo zakwita chłodną porą, późną jesienią.

Nie boi się zimy ani mrozów. Rozświetla krajobraz, kiedy wszystkie inne rośliny dawno już powiędły. Kwiaty pojawiają się, gdy liście żółkną lub są opadłe. Żółte płatki przypominają karbowane, postrzępione serpentyny nadając dziki wygląd gęstemu skupisku kwiatów.

Kwiaty cierpliwie czekają do wiosny, aż zbudzą się ćmy i pszczoły. Wiedzą, że muszą je zwabić możliwie dużo zapylaczy, póki mogą. Mimo to, zaledwie jeden procent z nich przekształci się w nasiona.

Oczar wirginijski

Leśny, wysoki krzew jest  uprawiany jest również w Europie. W warunkach naturalnych preferuje stanowiska wilgotne, w pobliżu strumieni. Jest łatwy w uprawie, nie ma specjalnych wymagań. Liście i owoce przypominają nieco leszczynę. Gałęzie są bardzo giętkie, rozwidlone są używane przez różdżkarzy, do lokalizowania wód podziemnych.

Oczar wirginijski wygląda efektownie i jest cennym surowcem leczniczym. Surowcem zielarskim są pąki, liście, gałązki i kora.

Nazywany czasem indiańskim złotem, bo od wieków rdzenni Amerykanie używali oczaru w lecznictwie W folklorze rejonu Appalachów oczar  jest jednym z powszechniej stosowanych do dziś lekarstw.

Obecność garbników, tanin łagodzi stany zapalne, przekrwienie tkanek, obrzęki. Oczar zawiera również kwasy tłuszczowe, saponiny i flawonoidy. Uelastycznia wiotką skórę, spłyca zmarszczki. Działa ściągająco, przeciwzapalnie i popularnym składnikiem środków do tonizowania cery. W ten sam sposób działa na inne tkanki: naczynia krwionośne, żyły, błony śluzowe.

Oczar lecznicze działanie

Tradycyjnie Indianie stosowali miejscowo na skórę oraz wewnętrznie: w krwawych biegunkach, bólu gardła, mięśni, kaszlu, przeziębieniach. Przy stanach zapalnych jamy ustnej dziąseł, w formie kompresów na siniaki, hemoroidy, żylaki, oparzenia słoneczne.

Profil energetyczny

Smak cierpki. Profil chłodzący, wysuszający, obkurczający, ściągający. Neutralizuje trucizny, toksyny, hamuje produkcję wydzielin, ujędrnia, napina luźne tkanki. Pomaga wyciągać wilgoć z opuchniętych, gąbczastych, naładowanych tkanek i je obkurczać. Kolokwialnie mówiąc, scalać je „do kupy”.

Oczar wirginijski jest klasycznym ziołem ściągającym, tonizującym, przeciwzapalnym. Tonizuje przepływ krwi przez tkanki, tak jakby inteligentnie potrafił określić potrzeby naczyń krwionośnych. Równoważy przepływ krwi i wtedy zbyt mało jej przepływa, lub za dużo.

Żylaki, hemoroidy, krwawiące dziąsła, świąd skóry, obolałe mięśnie, przeciekające jelito. Złagodzi  te wszystkie, pozornie nie powiązane dolegliwości, ponieważ są skutkiem nierównowagi napięcia tkanek.

Działanie ściągające i łagodnie antybakteryjne pomaga na trądzik i egzemy. Taniny łagodzą stany zapalne błon śluzowych w przekrwieniu zatok spowodowanym alergiami, infekcjami i przeziębieniami. Mocne napary w formie okładów stosuje się przy wysypkach, oparzeniach, obolałych mięśniach, ranach, siniakach , zwichnięciach, po ukąszeniu owadów.

Oczar wirginijski przepisy

Wyciągi wodne 
Wywar: 1 łyżka (15 ml) suszonej kory lub gałązek na szklankę (240 ml) wody trzy razy dziennie. Surowiec zalać wodą, gotować pod przykryciem 10 minut na małym ogniu. Po odstawieniu naciągać 20 minut i przecedzić. Zewnętrznie do okładów i płukania gardła robi się mocniejszy wywar z 2 łyżek surowca.
Napar: 1 łyżka stołowa suszonych liści lub zielonych pąków na 1 szklankę wody trzy razy dziennie. Surowiec zalać wrzątkiem, zaparzać kwadrans pod przykryciem i przecedzić.

Ekstrakt alkoholowy 
Świeża kora i gałązki: proporcje 1:2 80% alkoholu. Sucha kora i gałązki 1:5 40%. Surowiec zalany alkoholem maceruje się tydzień i filtruje. Stosuje do wyroby mydeł, kosmetyków, mazideł, maści. Delikatnie szczotkowanie zębów i dziąseł z kilkoma kroplami nalewki pomaga na stany zapalne, zapobiega krwawieniu.

Woda oczarowa 

2 łyżki rozdrobnionych świeżych liści, gałązek lub kory zalać w garnku 2 szklankami wody destylowanej. Odstawić na pół godziny. Postawić na ogień i doprowadzić do wrzenia. Na małym ogniu gotować 10 minut. Woda powinna mieć ciemny kolor czerwono-brązowy. Po ostygnięciu przecedzić i przelać do słoika. Naturalną wodę oczarową można przechowywać 7 dni.  Dodając 2-4 krople spirytusu okres przydatności wydłużymy do roku. Stosuje się do oczyszczania cery, nawilża, tonizuje, koi, regeneruje, działa ściągająco.

Mgiełka do cery trądzikowej

• 100 ml ekstraktu alkoholowego z oczaru
• 20 kropli olejku grejpfrutowego
• 100 ml wody destylowanej
• 10 kropli olejku z drzewa herbacianego

Wszystkie składniki wlać do butelki z rozpylaczem, zakręcić i mocno wstrząsnąć kilkakrotnie.  Lekko spryskiwać twarz rano i wieczorem (oczy zamknięte). W chłodnym miejscu bez dostępu światła można przechowywać płyn do roku.