Łopian na zaburzenia pracy wątroby, układu trawiennego, skórę, włosy

Łopian [Arctium] od tysięcy lat służył człowiekowi za lekarstwo i pożywienie.

Jego długi, palowy korzeń palowy zasysa głęboki z gleby składniki by stworzyć lekarstwo na przewlekłe choroby. Ostre rzepy, które są zmorą właścicieli zwierząt, chronią nasiona, które silnie działają przeciw ostrym infekcjom.

Już w starożytności znano i ceniono wielostronne działanie łopucha. Sok z łopianu stosowano dla oczyszczenia krwi, w nieżytach jelit, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Liście pomagały przy zwichnięciach i złamaniach.

Winem z łopianem leczono trąd, gorączkę. Kronikarze podają, że król Henryk III dzięki łopianowi pozbył się rzeżączki. Św. Hildegarda polecała przy guzach rakowych. Powszechnie stosowano w problemach dermatologicznych, grzybicach, egzemach, czyrakach, trądziku i wszawicy.

Chińczycy wykorzystywali łopian w leczeniu chorób „gorącego wiatru” – infekcji dróg oddechowych i zapalenia płuc. Ajurweda zioło oczyszczające, odżywcze, odmładzające, przywracające prawidłowe funkcje, tonizujące układ krążenia. Smak gorzko-słodki, żywioł powietrza.

Łopian większy

Łopian większy [Arcitium lappa] zwany łopuchem, rzepem, dziadami jest dwuletnią rośliną pospolitą. Rośnie w pobliżu zabudowań, na pastwiskach, rumowiskach, w zaroślach, zaniedbanych ogrodach, nad brzegami wód.

Łatwo go rozpoznać. Ma wielkie jajowate liście o długich ogonkach, z wierzchu zielone, od spodu jak filc – szaro owłosione. Wytwarza różowe, kuliste owocostany w formie kolczastych rzepów. Surowcem leczniczym są liście, ziele, nasiona i korzeń łopianu.

Łopian rozsiewa się w ciekawy sposób. Rzepy wczepiają się w sierść zwierząt, które wędrując przenoszą nasiona. Dawniej dzieci chętnie bawiły się łopianem: liście udawały namiot i parasole a rzepy – rzutki i ozdoby ubrania.

Wyjątkowe właściwości łopianu

Roślina ma ciekawy profil energetyczny. Tradycyjne klasyfikuje się naturę łopianu jak chłodzącą i osuszającą. Jednak jego wpływ na wewnętrzne nawilżenie jest dość złożony, więc trudno jednoznacznie poddać tej klasyfikacji.

Z jednej strony korzeń łopianu jest łagodnym środkiem moczopędnym, tym bardziej nasiona. Zawsze, gdy zioło powoduje utratę płynów oznaczane jako osuszające. Z drugiej strony od setek lat  łopian stosuje się na suchą, łuszczącą skórę. Używanie osuszających ziół na wysuszone tkanki wykracza poza teorię stosowania przeciwnego działania.

Jak wytłumaczymy tę rozbieżność? Otóż korzeń i nasiona działają na gruczoły łojowe, które wydzielają tłustą substancję smarującą. Wydzielane sebum pomaga nawilżać skórę i włosy, działa też przeciwbakteryjnie.

Łopian działa specyficznie regulując pracę gruczołów łojowych. Gdy nie funkcjonują on prawidłowo mogą być albo niedoczynne bądź nadmiernie aktywne. Skutkuje to różnymi objawami: skórą suchą/łuszczącą się lub tłustą, trądzikiem, wysypkami. Szeroki zakres działania łopianu pomaga zatem na różnego rodzaju problemy skórne.

Lecznicze działanie łopianu

Łopuch jest jedną z najlepszych roślin oczyszczających. Ma wyjątkowe zdolności oczyszczania krwi. Wspomaga wątrobę, układ limfatyczny i skórę w oczyszczaniu z toksyn. Wchodzi w skład przeciwnowotworowej mieszanki Essiac.

Przywraca równowagę metaboliczną. Jest najlepszym środkiem gdy występuje niedobór lipidów, niezdolność do trawienia, metabolizowania i wykorzystana tuszów. Ma działanie: oczyszczające, napotne, moczopędne, przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, uspokajające, poprawiające przemianę materii.

Pobudza wydzielanie żółci, soków żołądkowych i trzustkowych. Ogranicza rozwój bakterii i grzybów chorobotwórczych. Nawilża, natłuszcza błony śluzowe przewodu pokarmowego, żołądka i dróg oddechowych. Zewnętrznie pomaga w leczeniu problemów skórnych i wzmacnianiu słabych, wypadających włosów.

Zastosowania:

• Dla oczyszczenia organizmu z toksyn
• W zaburzeniach przemiany materii, nieżytach przewodu pokarmowego
• Schorzeniach wątroby, dróg żółciowych,
• Chorobach pęcherza, nerek, dnie moczanowej
• Zaburzeniach pracy trzustki, pierwszym stadium cukrzycy
• Infekcjach dróg oddechowych
• Zaburzeniach odżywiania, anoreksji
• Przewlekłych schorzeniach skóry: egzema, trądzik, czyraki, atopowe zapalenie
• Przeciw wypadaniu włosów, łysieniu

Łopian przepisy lecznicze

Odwar z korzenia łopianu
2 łyżki rozdrobnionego surowca zalewamy 2 szklankami ciepłej wody i podgrzewamy do wrzenia. Powoli gotujemy pod przykryciem 5 minut. Zdejmujemy z ognia i parzymy kwadrans pod przykryciem.

Po przecedzeniu pije się po 1/3 szklanki 2-3 razy dziennie. Stosuje 2 tygodnie dla oczyszczenia krwi i w dolegliwościach układu pokarmowego. Zewnętrznie  do przemywań skóry i płukanek do włosów.

Na wypłukanie nadmiaru kwasu moczowego
Mieszamy po 50 g korzenia łopianu i mniszka ze 100 g ziela ostrożnia (ostu). 3 łyżki mieszanki zalewamy 4 szklankami wody. Zagotowujemy, podgrzewamy na małym ogniu 5 minut.

Ciepłą herbatkę pije się po trochu cały dzień po trochu. Pomaga nerkom wypłukać kwas moczowy, przynosi ulgę w dnie moczanowej, dokuczliwych bólach stawów. Poprawia metabolizm, wzmacnia wątrobę i układ trawienny.

Herbatka poprawiająca pracę wątroby
Mieszamy w równych proporcjach: korzeń łopianu, mniszka i dziurawca. Zalewamy 3 szklankami wody, doprowadzamy do wrzenia, podgrzewamy na małym ogniu 2 minuty. Pije się ciepłą po trochu cały dzień. Kuracja 1 miesiąc.

Choroby skóry
Bierzemy po łyżce korzenia łopianu i ziela fiołka trójbarwnego. Zalewamy 2 szklankami wrzątku. Odstawiamy pod przykryciem na 3 godziny. Gotujemy 10 minut. Pije się 3 razy dziennie po 1/2 szklanki. Zewnętrznie do przemywania skóry. Pomaga w ostrym trądziku, czyrakach, wrzodach, egzemie.

Sok z łopianu

Wiosną lub jesienią wykopujemy korzeń. Oczyszczamy, ucieramy na tarce i wyciskamy przez gazę sok.

Przyjmuje się po 30-60 kropli rozcieńczonych w kieliszku wody 2-4 razy dziennie po jedzeniu. Odtruwa i oczyszcza organizm. Poprawia stan skóry, włosów, przemianę materii, Wspomaga pracę wątroby i dróg żółciowych.

Nalewka z łopianu 
Świeży oczyszczony korzeń ścieramy na tarce. Zalewamy 40% alkoholu w proporcji na jedną część surowca 3 wódki.  Mieszamy, odstawiamy na miesiąc wstrząsając co kilka dni. Przecedzamy, filtrujemy. Stosuje się łyżeczkę na kieliszek wody 3 razy dziennie. Można rozcieńczoną wodą nalewkę wcierać w skórę głowy.

Łopian  dla skóry i włosów

Rany, kontuzje
Sok ze świeżych liści łagodzi stany zapalne skóry, szybko goi skaleczenia, otarcia, rany. Sparzone wrzątkiem liście można przykładać w formie kompresów do świeżej lub ropiejącej, trudno gojącej się rany. Syreniusz polecał na złamania i zwichnięcia: „tłuczony korzeń przykładając, ból uśmierza”.

Kąpiel w liściach łopianu
Garść suszonych liści lub kilka świeżych zaparzamy kwadrans w 3 litrach wrzątku. Przecedzony dolewamy do wanny z wodą. Czas kąpieli 15 minut, nie spłukujemy ciała, delikatnie osuszamy ręcznikiem. Łopian oczyszcza skórę z łojotokiem i trądzikiem, likwiduje egzemy i stany zapalne.

Olejek z łopianu do włosów
Świeżo ukopany korzeń łopianu oczyszczamy i drobno kroimy. 3 garście surowca zalewamy litrem oliwy z oliwek. Odstawiamy na słońce, co kilka dni wstrząsamy. Po 2 tygodniach dokładamy garść świeżego, pokrojonego korzenia i odstawiamy na 10 dni. Filtrujemy starannie wyciskając, przelewamy do butelek.

Stosuje się 3 razy w tygodniu wmasowując olejek w skórę głowy, po 20 minutach zmywa. Zatrzymuje łysienie, wypadanie włosów, przyspiesza odrastanie. Przy regularnym stosowaniu na łysych plackach zaczną się pojawiać tzw. baby hair. Szampon na porost włosów Przepis

Pękanie skóry i dermatozy
Nie przemywamy mydłem. Do chorego miejsca przykładamy mieszankę z równych części gliceryny, octu jabłkowego i wywaru lub soku z korzenia łopianu. To wszystko powinno być dobrze zemulgowane. Kawałkiem gazy wklepujemy w chorą skórę. Po osuszeniu nakładamy trochę kremu witaminowego. Zabieg powtarzamy rano i wieczorem. Stosuje się w chorobach skórnych z pękaniem, złuszczaniem lub sączeniem płynu.

Łopian w kuchni

Dawniej na liściach łopianu wypiekano pachnące chleby. Łopian ma smak zbliżony do szparagów i tak samo można przyrządzać. Świetnie smakuje po japońsku. Smażymy jak frytki ze słupkami marchewki. Podduszamy z odrobiną sosu sojowego i posypujemy sezamem.  Liście i korzenie można dodawać do zup i sosów. W Japonii łopian jest przysmakiem, młode korzenie traktowane są jako warzywo dodawane do sałatek, kiszone i wekowane w zalewie octowej.

Kawa z łopianu
Rozdrobniony korzeń prażymy kilka minut na suchej patelni na złoty kolor. Mielimy w młynku do kawy, przechowujemy szczelnym słoiczku. 2 łyżeczki proszku zalewamy szklanką wrzątku i mamy smaczny napój bogaty w minerały.