Mirra – wonna żywica o cudownych właściwościach

Mirra [Commiphora mirra] to ceniona od tysięcy lat wonna żywica, z której wyrabiano olejki i pachnidła. Wykorzystywana do balsamowania zwłok, w obrzędach religijnych i lecznictwie.

Ponad dwa tysiące lat temu była jednym z trzech darów, które trzej mędrcy ofiarowali w stajence nowo narodzonemu Dzieciątku. W owym czasie mirra była cenniejsza od złota.

Commiphora mirra

Wytwarzają ją niewielkie drzewa z rodziny balsamowców rosnące w suchym, gorącym klimacie  Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Najlepszej jakości żywica wypływa samoistnie, twardnieje, tworząc na powierzchni „łzy”.

Dawniej przylepiała się do bród kóz, które zajadały liście balsamowców, skąd ją zbierano. Obecnie kaleczy się drzewa nacinając korę, i tym sposobem pozyskuje surowiec gorszej jakości.

Pozyskiwana ciecz ma płynną, gumowatą konsystencje, z czasem przybiera postać skrystalizowanego miodu od  bursztynowego koloru do brunatnego. Wyróżnia ją bardzo przyjemny  i gorzki, korzenny smak. Z żywicy pozyskuje się olejek, można ją żuć i robić nalewki.

W tradycyjnym zielarstwie

Najstarsze zapiski zachowały się na papirusie Ebersa. Egipcjanie kupowali od Fenicjan olbrzymie ilości mirry, która w owym czasie osiągała niebotyczne ceny. Wykorzystywali do balsamowania zwłok, wytwarzania leczniczych maści i mikstur na choroby jamy ustnej, zębów i skóry.  Dodawano  do wina, które podawano skazańcom był złagodzić ich cierpienie.

Wiele kultur stosowało mirrę jako preparat odkażający, gojący i uśmierzający ból.  Starożytni medycy przepisywali mirrę m.in. na kaszel, gorączkę, astmę,  niestrawność, choroby skóry, różnego rodzaju bóle, wrzody i nowotwory. Hipokrates wymienia receptury z mirrą ponad 50 razy. Podobnie jak kadzidło używano do okadzania, masażów i zabiegów odmładzających.

Profil energetyczny
Smak: aromatyczny, gorzki, cierpki,
Energetyka: rozgrzewa, osusza
Tkanki:  serce, wątroba, śledziona
Działanie: rozprasza zastój krwi, zmniejsza przekrwienie, obrzęki, łagodzi ból, przyspiesza gojenie.

Mirra wprawia w ruch zastałą krew, dodaje żywiołu ognia, zwiększając dotlenienie komórek poprawia ich funkcje metaboliczne. Chińczycy wykorzystywali do leczenia różnego rodzaju bolesnych niedrożności, artretyzmu, rwy kulszowej, obrzęków, nadciśnienia, guzów, owrzodzeń, ropni zewnętrznych i wewnętrznych. Na Bliskim Wschodzie olejkiem mirrowym skrapiano odzież i pościel. Kobiety nosiły sproszkowaną mirrę w woreczkach zawieszonych na szyi, by stale wdychać jej orzeźwiającą woń.

Kadzidła i olejki używano w praktykach religijnych i duchowych. Tworzą uspokajającą atmosferę, oczyszczają z energetycznych toksyn, podnoszą na duchu, otwierają umysł i serce na aspekty duchowe i połączenie z boskością. Przy medytacji pomaga się wyciszyć, skierować uwagę do wewnątrz.

Co mówi nauka?

Współczesne badania pokazują że mirra jest silnym antyoksydantem i neutralizatorem toksycznych substancji. Ma silne działanie przeciwzapalne, antyseptyczne, ściągające, przeciwbólowe, przeciwgrzybiczne, przeciwdrobnoustrojowe, immunomodulujące i przeciwnowotworowe.

Zawiera: gumożywice, olejki lotne, β-Heerabomyrrhol, eugenol, pinen, limonen, kwasy organiczne, sterole, śluzy, garbniki.

Olejek z mirry ma jeden z najwyższych poziomów seskwiterpenów, które bezpośrednio wpływają na podwzgórze, przysadkę i ciało migdałowate. Połączenie ekstraktów z mirry i kadzidła niszczy komórki nowotworowe, nie uszkadzając zdrowych oraz hamuje powielanie uszkodzonych sekwencji DNA. [1].

Działanie przeciwdrobnoustrojowe przydane jest w łagodzeniu infekcji bakteryjnych i grzybiczych wewnętrznie i miejscowo. Pobudza również produkcję białych krwinek, wzmacniając zdolność organizmu do walki z patogenami. Działanie ściągające przyspiesza gojenie tkanek.

Mirra przepisy i zastosowania

W zielarstwie stosuje się mirrę jako żywicę w całości bądź sproszkowaną, w formie nalewek i olejków eterycznych.

Żucie mirry
Tradycyjnie na wschodzie żywicę żuje się dla wzmocnienia zębów, dziąseł, i odświeżania jamy ustnej. Kropelką olejku można wzbogacić pastę do zębów.

Sproszkowana mirra
Wewnętrznie zażywa się do 1 g dziennie. Można rozcieńczyć w wodzie stosując do płukania jamy ustnej i gardła.

Nalewka
Rozdrobnioną 1 część żywicy zalewa 5 częściami alkoholu ok. 80%. Maceruje 4 tygodnie uzyskując czerwono-złotą nalewkę o gorzko, aromatycznym smaku. Po wymieszaniu z wodą robi się mleczna. Zewnętrznie stosuje się jako środek dezynfekujący. Wewnętrznie przy zapaleniu żołądka i jelit, kropelkę dodać do herbatki z babki i korzenia lukrecji.

Olejek
Stosuje się w aromaterapii, masażów i zabiegów relaksujących. Działają wykrztuśnie, odkażająco, przeciwbólowo, hamują stany zapalne, rozluźniają ciało i uspakajają system nerwowy. Inhalacje wskazane przy dolegliwościach dróg oddechowych i nerwicach wegetatywnych. Masaże przy różnego rodzaju bólach, nerwobólach, rwie kulszowej.  Z olejku kadzidła i mirry można zrobić wspaniały, leczniczy balsam przepis TUTAJ.

Palenie żywicy
Węgielek ułożyć w naczyniu żaroodpornym. Zapalić brzeg krążka i poczekać aż się rozżarzy. Umieścić kilka kawałków żywicy. Relaksujący aromat uspokaja i harmonizuje wewnętrznie.