Por – warzywo na przedwiośnie. Przepisy lecznicze i kulinarne

Por jest warzywem nie tylko smacznym i bardzo odżywczym – zawiera sole mineralne wapnia, fosforu, żelaza, magnezu, potasu, siarki oraz witaminy A,B,C – ale również posiada cenne właściwości lecznicze. Już Hipokrates leczył tym warzywem gruźlicę, choroby nerek i krwawienia z nosa. Zalecał je matkom karmiącym w celu zwiększenia laktacji a mężczyznom na potencję.

Starożytni Grecy i Rzymianie stosowali por jako środek przeciw kaszlowi i na wzmocnienie głosu. Osławiony cesarz Neron w niektóre dni miesiąca jadał wyłącznie pory i oliwę z oliwek by wzmocnić gardło i krtań przed artystycznymi występami w rzymskim cyrku.
Również Mojżesz z lubością wspominał zupę z porów, którą jadał w Egipcie.  Zaś Faraon Cheops zapłacił swego czasu swojemu magowi za usługę takim oto zestawem – 1 wołu, 100 skrzynek porów, 100 dzbanów piwa i tysiąc gruszek. Fakt ten jest świadectwem, że por był niezwykle cenionym warzywem.

Por zawiera olejki lotne z organicznymi związkami siarki, nadające im charakterystyczny zapach i smak. Pobudzają one apetyt, aktywizują pracę jelit, żołądka, wątroby i przyspieszają przemianę materii. Działają przy tym moczopędnie, a dzięki wysokiej zawartości soli mineralnych i witamin – wzmacniają organizm. Por podobnie jak cebula i czosnek wzmacnia układ immunologiczny oraz dostarcza wiele cennych związków co jest szczególnie istotne na przedwiośniu.

Współcześnie zaleca się jedzenie porów przy stwardnieniu tętnic, przemęczeniu fizycznym i psychicznym, zaburzeniach przemiany materii, otyłości, chorobach wątroby i jako środek moczopędny. Warto podkreślić, że pory mają właściwości rozgrzewające, pobudzające i wykrztuśne. Niosą ulgę przy bólach gardła, chrypce, przeziębieniach, nieżytach i infekcjach dróg oddechowych.

Por polecany jest szczególnie osobom starszym i dzieciom skłonnym do obstrukcji, a także jako odtrutkę przy zatruciach np. parami ołowiu w drukarni lub nieświeżym pokarmem. Według francuskiej medycyny ludowej  por leczy reumatyzm, a syrop z porów – koklusz.

Por przepisy lecznicze

Wywar z porów

4-5 porów gotować przez godzinę na małym ogniu. Pić w ciągu dnia małymi łykami.
Wywar z porów pomaga przywrócić właściwą florę bakteryjną w jelitach po kuracji antybiotykowej i jest skutecznym lekiem przeciwbiegunkowym. Bardzo dobrze wpływa na układ odpornościowy, trawienny, oddechowy, stabilizuje poziom cukru we krwi i odkwasza organizm.

Papka z porów na skórę

Ugotowane pory zblendować. Otrzymaną papkę nałożyć na gazę, a tę na ropnie, czyraki, zastrzał i zmiany skórne.
Wywar z porów albo pory ugotowane w mleku przyspieszają gojenie stanów zapalnych skóry i oparzeń. Z kolei okład z surowego pora neutralizuje jad po ukąszeniu owadów i uśmierza ból.

Sok z pora
Działa dobroczynnie na drogi oddechowe, krtań, struny głosowe. Ponadto wykrztuśnie, moczopędnie, obniża ciśnienie tętnicze krwi i poprawia metabolizm. Eliminuje kwas moczanowy, ma właściwości bakteriobójcze i alkalizujące – doskonale radzi sobie z zakwaszeniem organizmu i jego skutkami. Zalecany jest przy kamicy moczowej i dolegliwościach układu moczowego.

Surówka z porów
2 średnie pory
2 małe marchewki
1 jabłko
sól, pieprz do smaku
2-3 łyżki oliwy z oliwek

Starannie umyte i oczyszczone pory pokroić poprzecznie w cienkie krążki, posolić. Dodać starte na tarce o grubych oczkach marchewki i jabłko. Wymieszać dodać pieprz i oliwę. Zamiast oliwy można doprawić jogurtem. Wszystkie dania z porami są bardzo smaczne, a ta surówka to sama przyjemność i zdrowie, szczególnie na przedwiośniu.

Zupa z porów
3 ziemniaki obrać, pokroić w kostkę wrzucić do 1,5 litra bulionu z warzywnego lub mięsnego, zagotować. 4 pory oczyścić, umyć, pokroić w cienkie krążki, lekko podsmażyć na maśle i wrzucić do na wpół ugotowanych ziemniaków. Doprawić solą, pieprzem, przed podaniem dodać łyżkę śmietany i garść posiekanego koperku.

Zupa po kuracji antybiotykowej przepis TUTAJ

UWAGA: Por ma właściwości wzdymające, dlatego powinny uważać na niego osoby cierpiące na bóle jelitowe i wzdęcia. Wówczas wskazane jest spożywanie go z przyprawami  zapobiegającymi wzdęciom np. kminek czy koper włoski