Wiązówka łagodzi ból, stany zapalne, regeneruje błony śluzowe

Wiązówka błotna [Filipendula ulmaria] rozprawi się z bólem, ale w przeciwieństwie do aspiryny jest dobra dla żołądka.

Regionalnie zwana kozią brodą, królową łąk, tawułą i kropidłem błotnym była chętnie wykorzystywana w zielarstwie oraz do dekoracji weselnych, wianków i wiązanek ślubnych.

Wiązówka jest  wieloletnią bylinę z rodziny różowatych spotykaną na wilgotnych, bagnistych terenach.  Pospolicie rośnie w lasach olszynowych, zaroślach, nad brzegami strumieni, rowów i wilgotnych łąkach.

Piękna, dekoracyjna dorasta do 2 m wysokości. Cechą charakterystyczną jest łatwo łamiąca się łodyga koloru czerwonego.  Kwitnie od czerwca do lipca/sierpnia wydając żółto-białe lub kremowe kwiaty zebrane w baldachy.

W gorące dni, po deszczu kwiaty wydzielają oszałamiający, słodki migdałowy zapach. Surowcem zielarskim są kwiaty i ziele wiązówki pozyskiwane ze stanu naturalnego. Baldachy zbieramy w czasie kwitnienia, suszymy w zacienionym, przewiewnym miejscu.

Wiązówka w tradycyjnym zielarstwie

Wiązówka była jednym z trzech świętach ziół druidów – celtyckich kapłanów – wykorzystywanym m.in do uśmierzania bólu rannych wojowników. W starych zielnikach można przeczytać „pijąc wywar z kwiatów gotowanych z winem człowiek pozbywa się gorączki”.

Dzięki właściwościom napotnym i przeciwgorączkowym wiązówkę przy grypie, przeziębieniach, chorych migdałkach, oskrzelach, obrzęku dziąseł, infekcjach pęcherza i na różnego rodzaju bóle.

Medycyna wschodnia stosuje na gorączkę, bóle mięśni, głowy, zapalenie stawów, na stany zapalne jamy ustnej, żołądka, infekcje pęcherza, bolesne oddawanie moczu, wrzody, wzdęcia, wysokie ciśnienie krwi.

Profil energetyczny:
Smak: słodki, gorzki
Energetyka chłodzi, osusza
Tkanki: żołądek, pęcherz
Działanie: Usuwa ciepło, wilgoć zmniejszając obrzęk, lekko ściąga łagodząc stan zapalny, reguluje metabolizm wody

Wiązówka jest bardzo dobrym ziołem na wszelkie podrażnienia i stany zapalne jamy ustnej, łagodzi ból przyspiesza gojenie się owrzodzeń, aft i mechanicznych otarć policzków np. przy noszeniu aparatów ortodontycznych. Każdy łyk chłodnego naparu trzeba potrzymać w jamie ustnej minutę, dwie przed połknięciem.

W ten sam sposób działa na przewód pokarmowy.  Złagodzi rany, bóle brzucha i podrażnienie przewodu pokarmowego typu wrzody żołądka, zgaga i wszelkiego rodzaju problemy jelitowe jak zapalenie jelita grubego, IBS, nieszczelne jelita, otarcia i rany błon śluzowych.

Działanie ściągające, w delikatny sposób zacieśnia, naruszone „rozdarte” tkanki. Wiązówka nie tylko goi rany, również stymuluje tworzenie się nowych komórek. Skutecznie  łagodzi ból, ale inaczej niż leki apteczne. Nie hamuje odpowiedzi zapalnej, niezbędnej w procesie gojenia, lecz celuje w przyczyny, wywołując powolne ustępowanie stanu zapalnego.

Przy problemach z przewodem pokarmowym, które wymagają działania ściągającego, gojącego rany, uśmierzającego ból i przeciwzapalnego wiązówka jest idealna. Na zbyt silny ból nie podziała wystarczająco i nie od razu, można spróbować wzmocnić działanie dorzucają nagietka i babki. Mając do wyboru zioła za słabe na silny ból lub lek powodujący skutki uboczne, warto pamiętać , że wiązówka naprawia uszkodzenia błon śluzowych, a leki przeciwbólowe ją niszczą.

We współczesnej medycynie

Z wiązówki uzyskiwano kwas salicylowy, środek przeciwbólowy i przeciwzapalny podobny do aspiryny. W XIX wieku opracowano syntetyczną syntezę pochodnej kwasy salicylowego – kwas acetylosalicylowy. Ponad 100 lat temu pod nazwą handlową Aspirin wprowadziła do sprzedaży firma Bayer. Nazwa aspiryna pochodzi od łacińskiej nazwy wiązówki a- acetyl, spir- Spirea ulmaria.

Stosowanie herbatek bądź nalewek zamiast czystego kwasu salicylowego i jego pochodnych eliminuje ryzyko podrażnień, krwawień z żołądka, powstawania owrzodzeń.  A to dlatego, że do żołądka trafiają tylko salicylany, dopiero w wątrobie zostają przerobione na kwasy. Oczywiście w naparze nie otrzymamy tak wysokiego stężenia jak czysty kwas acetylosalicylowy, lecz w większości nie potrzeba większego. Roślina w całości daje tyle innych korzyści, że nie musimy zdawać się na ten jeden składnik.

Wiązówka ma działanie: przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, ściągające, bakteriobójcze i przeciwkrwotoczne. Flawonoidy działają rozkurczowo, salicylany przeciwzapalnie i przeciwbólowo, a związki fenolowe żółciopędni i moczopędnie. Zawiera także przeciwutleniacze, związki przeciwalergiczne, ściągające. Jeden ze związków garbnikowych wyizolowanych z liści rugozyna D ma działanie przeciwnowotworowe. Wszystkie składniki działają w synergii wspierając swoje działanie.

Zastosowanie wewnętrzne:

• Grypa, choroby przeziębieniowe z gorączką, nieżyty dróg oddechowych
• Infekcje dróg moczowych, zapalenie pęcherza, choroby macicy
• Dolegliwości trawienne: nadkwasota, zgaga, nieżyt żołądka, biegunki u dzieci i dorosłych, wrzody żołądka i dwunastnicy. Osłania błony śluzowe przewodu pokarmowego i zapobiega nadkwaśności.
• Ogólnoustrojowe bóle układu mięśniowo-szkieletowego, nerwobóle, rwa kulszowa, reumatyzm, artretyzm, choroby zwyrodnieniowe

Wiązówka błotna zastosowania

Naparami  można przemywać oczy, rany, skórę z trądzikiem.  W kosmetyce wykorzystuje się jako środek matujący i zwężający pory. Kwiatami aromatyzuje się miody pitne i wino.

Napar z kwiatów lub ziela
Łyżkę surowca zaparza się kwadrans w szklance wrzątku. Pije 3 razy dziennie 1/2 szklanki Łagodzi i usuwa przeziębienie, bóle stawów i dolegliwości układu pokarmowego. Wspomaga oczyszczanie z toksyn. To jeden najlepszych środków roślinnych w nadkwasocie, zgadze, owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy.

Nalewka z ziela wiązówki
50 g rozdrobnionego ziela zalać 500 ml czystej wódki. Odstawić w ciepłe miejsce na 2 tygodnie często wstrząsając. Po przecedzeniu przelać do butelki z ciemnego szkła. Stosuje się 2-3 razy dziennie łyżkę nalewki w chorobach reumatycznych i stanach zapalnych żołądka.

Odwar z wiązówki 
Łyżkę ziela zalać szklanką wody, doprowadzić do wrzenia. Gotować 5 minut pod przykryciem. Wywar stosuje się do przemywania uszkodzeń i podrażnień naskórka. Rany, wypryski, trądzik, zaczerwienienia, zapalenie spojówek. Przy łupieżu rozcieńczony z wodą do płukania włosów.

Mieszanka na łuszczycę
Najlepiej stosować świeżo zerwane zioła. 40 g wiązówki błotnej, po 30 g glistnika, kory wierzby nagietka, przetacznika, 50 g pokrzywy, po 20 g owocni orzecha włoskiego, krwawnika i dymnicy, 10 g kory dębu. Na szklankę wziąć kopiastą łyżeczkę . Zalać wrzątkiem i pozostawić 3 minuty do naciągnięcia.  Pije się dziennie łykami półtora do dwóch litrów tej herbatki. Każdy łyk jest szybko przyswajany przez organizm. /M. Treben/

Przeciwskazania: Może powodować reakcje alergiczne u osób wrażliwych na salicylany.