Wiciokrzew na skórę, drogi oddechowe, trawienie i śledzionę

Wiciokrzew [Lonicera] jest pięknym, pachnącym pnączem z rodzaju  przewiertniowatych. Do tej rodziny przynależą również krzewy i niewielkie drzewa suchodrzewów.  Wszystkie wytwarzają kolorowe, miododajne kwiaty o intensywnym aromacie.

W Polsce występuje wiciokrzew pospolity, zwyczajny (pomorski), przewiercień i czarny. Niektóre odmiany np. japoński [Lonicera japonica] sadzi się w ogrodach przy altanach, albo jako zielone parawany. Oprócz walorów ozdobnych rośliny mają szerokie zastosowania lecznicze.

W tradycyjnym zielarstwie

W dzieciństwie nieraz zrywałam kwiaty wiciokrzewu, wysysałam z nich pyszny nektar, wówczas nie wiedząc, że ma tak wiele zastosowań. Tradycyjnie kwiaty stosowano w chorobach „gorących”, zaburzeniach pracy śledziony i dla otrucia, oczyszczenia z toksyn przy obrzękach, ropniach i rozmaitych wykwitach.

W czasach rzymskich Pliniusz Starszy  zachwalał kwiaty wiciokrzewu macerowane w winie przy schorzeniach śledziony.  Siedemnastowieczny lekarz i botanik Nicholas Culpeper pisał „Nie znam lepszego lekarstwa na astmę, które usuwa zło ze śledziony”.

Aztekowie wykorzystywali swoje odmiany w leczeniu czerwonki, świerzbu i dla złagodzenia obfitych krwawień miesiączkowych. W zielarstwie europejskim kwiaty wiciokrzewu powszechnie wykorzystywano w celu zmniejszenia przekrwienia płuc, leczeniu astmy, kaszlu, nieżytów oskrzeli, by pobudzić odporność i podregulować pracę centralnego układu nerwowego.

W medycynie wschodniej

Najszerzej do dziś  mają zastosowanie w medycynie wschodniej. Wiciokrzew jest jednym z 50 podstawowych ziół tradycyjnej medycyny chińskiej.  Wykorzystuje się zarówno kwiaty, liście i owoce niektórych odmian: zwyczajnego, japońskiego,  sinego [L. caerulea] i jadalny, jagodę kamczacką. W większości gatunków owoce są niejadalne, czasem toksyczne.

wiciokrzew japoński

Kwiaty wiciokrzewu są skuteczne przy grypie i infekcjach przebiegających z gorączką, bólem gardła, głowy i ogólnym rozbiciem. W połączeniu z kwiatem forsycji  są bardzo skuteczne w pierwszych objawach, otwierają kanały powierzchniowe by uwolnić toksyny i gorączkę.

Profil energetyczny
Smak: kwiaty słodki, liście gorzki, owoce cierpki.
Energetyka: ochładza, osusza.
Tkanki: serce, płuca, żołądek, śledziona, jelito grube.
Działanie: rozprasza wilgotne gorąco, usuwa toksyczność, porusza krew, uzupełnia niedobory energii Qi.

Wiciokrzew zmniejsza różnego typu obrzęki, głównie oczu, gardła, jelit i klatki piersiowej. Usuwa ropnie jelitowe, jest doskonały przy zapaleniu spojówek i podrażnieniu gardła z towarzyszącym obrzękiem. Pomaga w stanach zapalnych jelit, dróg moczowych i narządów rozrodczych.

To jedno z najlepszych ziół oczyszczających z toksyn. Sprawdza się w leczeniu bolesnych ran, obrzęków piersi, ropnych guzków. Skuteczny przy skórnych wykwitach, czyrakach, owrzodzeniach, zakażeniach gronkowcem i paciorkowcem.

Na poziomie emocjonalnym esencje kwiatowe i olejki z wiciokrzewu wskazane są dla osób, które żyją przeszłością nie w chwili obecnej. Pomagają przezwyciężyć nostalgie, tęsknoty, uporać się z żalami, złamanym sercem by skupić się na teraźniejszości i śmiało iść naprzód.

W medycynie współczesnej

Roślina jest bogata antyoksydanty, polifenole, zawiera luteolinę, inozytol, taniny, kwercetynę i olejki eteryczne. Kluczowe działania:  przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, antybakteryjne, przeciwwirusowe, moczopędne, napotne, ściągające, wykrztuśne, przeciwreumatyczne, detoksykujące, antyseptyczne.

Badania w Chinach wykazały skuteczność w leczeniu nowotworów piersi, chorób wirusowych, w tym ostatnio modnego wirusa. [1]

Zastosowania:

• Astma, ostre infekcje płuc, grypa, zapalenie pęcherza moczowego
• Czerwonka, choroby zakaźne przewodu pokarmowego
• Sztywność stawów, reumatyczne stany zapalne, artretyzm
• Ropne wykwity skórne, świąd, egzema, łuszczyca, trądzik
• Nieżyt żołądka, zaburzenia metaboliczne, cukrzyca, zaparcia, choroby wątroby
• Bóle głowy, słaba odporność
• Liście i kwiaty obrzęk śledziony, limfatyczny, niedobór żółci

Wiciokrzew przepisy

Owoce jadalnych odmian zbiera się jesienią. Kwiaty i liście w maju i czerwcu. Suszy się w temperaturze pokojowej z dala od światła.

Herbatka z kwiatów
2 łyżki suszu lub rozdrobnionych świeżych kwiatów zaparza się 15-20 minut pod przykryciem w szklance wrzątku. W infekcjach wirusowych łączy w równych proporcjach z forsycją. Pije się pół szklanki 3-4 razy dziennie, przy kaszlu z flegmą, ropnych wydzielinach, zakażeniach bakteryjnych i wirusowych.

Napar z liści
Mają silniejsze działanie antybiotyczne niż kwiaty. Kilka umytych liści zalewa się w szklance wrzątkiem. Parzy pod przykryciem 10 minut, po przecedzeniu można dosłodzić miodem. Pije 1/3 szklanki 2-3 razy dziennie. Dłużej naciągany napar stosuje się do płukania jamy ustnej.

Olejek
Świeżo zebrane kwiaty luźno rozkładamy, zostawiamy na kilka dni by podeschły. Napełniamy słoik do połowy, skraplamy spirytusem, odstawiamy na 10 minut. Zalewamy oliwą z oliwek lub olejem kokosowym i mieszamy. Podgrzewamy w kąpieli wodnej na małym ogniu. Macerujemy miesiąc i filtrujemy starannie odciskając kwiaty. Stosuje się na trądzik, zapalne wypryski skóry i kosmetycznie dla napięcia i uelastycznienia cery.

B. della Porta