Gliniane dzbany oczyszczają wodę i przynoszą wiele innych korzyści

Gliniane dzbany przez długie stulecia wykorzystywano do przechowywania wody, mleka, wina. Powoli zaczęto zastępować je metalowymi i szklanymi naczyniami, a w ostatnich latach bardzo szkodliwym plastikiem.

Kilka dni temu podczas wizyty w jednej z niewielkich firm przyprawowych na Sri Lance zostałam poczęstowana wodą w glinianym kubku nalanej z glinianego dzbana, który jak poinformował mnie właściciel pełni m.in rolę filtra i schładzacza. Woda pomimo wysokiej temperatury otoczenia była przyjemnie chłodna, odświeżająca, smakowała dużo lepiej niż „normalna” a pijąc ją miałam wrażenie, że jest bardziej „mokra”.

Dzięki temu doświadczeniu i  zaciekawieniu po zdobyciu szczątkowych informacji postanowiłam bardziej zgłębić tajemnicę glinianych dzbanów na wodę a przy okazji dowiedzieć się czegoś na temat innych naczyń z gliny np. przeznaczonych do żywności.

Według starożytnych przekazów gliniane ręcznie wyrabiane naczynia łączą w sobie elementy ziemi, wody, powietrza i ognia pozwalając na zachowanie dynamicznej równowagę między żywiołami co ma zapewniać zdrowie i większą harmonię w życiu.

Wszelkie wyroby garncarskie mają wiele cudownych zalet.
Przede wszystkim porowata struktura ścianek naczyń „oddycha”, łatwo chłonie i odparowuje płyny. Potrawy gotowane w takich naczyniach są szczególnie smaczne, soczyste i aromatyczne a żywność w nich przechowywana dłużej zachowuje świeżość. Pieczone, duszone i gotowane warzywa czy owoce nie tracą koloru, nie wysychają a dania nie przypalają się i zachowują wartości odżywcze i witaminy.

Sama glina jak i gliniane wyroby co potwierdza współczesna nauka – ze względu na porowatą strukturę, są doskonałymi pochłaniaczami wszelkich zarazków i chemicznych trucizn podobnie jak węgiel leczniczy. W niektórych miejscach na świecie do dziś ludzie w dziwaczny sposób piją wodę z rzeki czy potoku. Najpierw mącą ją rękami, a gdy przypomina kałużę, dopiero nabierają wody do picia. W tych z pozoru absurdalnych praktykach kryje się wielka mądrość: wraz z wodą do organizmu trafiają cząstki glinki, która neutralizuje ewentualne zanieczyszczenia organiczne i chemiczne.
Co ciekawe jeszcze nie tak stosunkowo dawno z gliny robiono opatrunki na rany. Szczególnie często stosowano tę metodę na wojennych frontach, kiedy w nie było w pobliżu lekarza rannych żołnierzy towarzysze opatrywali gliną, dzięki temu nie wdawały się zakażenia.

Woda przechowywana w glinianych dzbanach dzięki odparowywaniu jest naturalnie schładzana do temperatury ok 14° C, przyjemnie chłodzi i jest łagodna dla gardła w przeciwieństwie do wody z lodówki. Ponadto alkaliczna glina oddziałuje z kwasowością wody i zapewnia jej optymalne pH.

Glina obfituje w liczne minerały i ma korzystną energię elektromagnetyczną, które pobiera z niej woda. Udowodniono empirycznie, że woda z glinianych naczyń przynosi ulgę w problemach żołądkowych i ma właściwości lecznicze. Może również dlatego, że dzięki pamięci woda po odstaniu w naczyniu z gliny wraca do naturalnej struktury, która ulega naruszeniu i zniekształceniu w wodociągach pokonując liczne zakręty w rurach.

Idealnie jeśli gliniane naczynia na wodę będzie miało kształt sferyczny albo eliptyczny. Stworzy to wewnątrz własny wir, który ułatwi stały energetyczny ruch wewnątrz naczynia a woda będzie miała optymalne napięcie powierzchniowe, a zatem woda zachowa „żywotność”. Naczynie powinno być naturalne, nie lakierowane ani malowane.  Co drugi dzień należy je umyć w samej wodzie bez środków czyszczących, od czasu do czasu dobrze jest osuszyć na słońcu.

Przepis na energetyczny zakwas do żurku 

Do glinianego garnka wsypać 5 łyżek mąki żytniej razowej. Dolać nieco gorącej, przegotowanej wody i rozmieszać by powstało rzadkie ciasto. Następnie wlać 1 litr ciepłej przegotowanej wody. Dodać 2 posiekane ząbki czosnku i skórkę chleba razowego, starannie wymieszać drewnianą łyżką. Nakryć garnek lnianą ściereczką i odstawić na 3-4 dni do zakiszenia.

Bogusia della Porta