Mięsień płaszczkowaty a glukoza, tkanka tłuszczowa i metabolizm

Mięsień płaszczkowaty łydki ma wyjątkowy profil genetyczny. Natura wyposażyła go funkcje anatomiczne i mechanizm metaboliczny umożliwiający szybkie spalanie cukrów i tłuszczu.

Odpowiednie aktywowanie mięśnia reguluje poziom glukozy we krwi i skutecznie podnosi do wysokiego poziomu metabolizm oksydacyjny.

Krótka stymulacja po posiłku sprawi, że organizm zużyje krążącą we krwi glukozę i glikoproteiny. Nie będzie magazynował cukrów w postaci glikogenu w mięśniach, komórkach tłuszczowych i wątrobie. Według badań aktywacja mięśnia płaszczowego obniża poziom glukozy o ponad 50%.

Podwyższony poziom cukru prowadzi do otyłości, cukrzycy, zaburzeń metabolicznych i powstawania ognisk zapalnych. Zwiększa ryzyko niewydolności nerek, chorób serca i układu krążenia, udaru mózgu, problemów z wątrobą, wzrokiem.

Mięsień płaszczkowaty

Mięsień płaszczkowaty [Musculus soleus] leży na tylnej części goleni, tuż pod mięśniem brzuchatym łydki. Kształtem przypomina rybę – stąd nazwa od ryby płaszczki. Jego początkowy przyczep jest zlokalizowany na tylnej powierzchni kości strzałkowej i piszczelowej, łącząc ze ścięgnem Achillesa.

Mięsień płaszczkowaty zgina podeszwowo stopę, odwraca ją i przywodzi, działając na staw skokowy. Odgrywa on kluczową rolę w chodzeniu, bieganiu, skakaniu, utrzymywaniu równowagi. Jest zbudowany w 88% z włókien mięśniowych wolnoutleniających (wolnokurczliwych) typu I, co stanowi dużo większy odsetek w stosunku do pozostałych mięśni. Skurcze i rozkurcze mięśni są powolniejsze, bez większego wysiłku.

Tkanka mięśniowa czerwona (typu I) inaczej utrzymuje energię. Zamiast rozkładać glikogen jak inne mięśnie ciała, wykorzystuje glukozę i tłuszcze we krwi, dzięki czemu może pracować bez zmęczenia.  Zatem mniejsze uzależnienie mięśnia płaszczkowatego od glikogenu pomaga mu pracować godzinami bez wysiłku.

Prawidłowa aktywacja mięśnia po posiłku znacznie przyspiesza metabolizm na wiele godzin, nie minut.  Odblokowuje spalanie cukrów, obniża stężenie insuliny – hormonu tycia.

Pompka mięśnia płaszczkowatego

Soleus Pushup (SPU) to technika aktywująca mięsień, opracowana przez dr Marca Hamiltona, specjalisty z zakresu fizjologii mięśni na Uniwersytecie Houston. Badania wykazały, że wykonując ten prosty rodzaj ćwiczenia stabilizuje poziom cukru we krwi i zmniejsza zapotrzebowanie na insulinę o 60%. Spala również tłuszcz we krwi, lipoproteiny VLDL o bardzo małej gęstości.

Ćwiczenie wykonujemy w pozycji siedzącej na stabilnym krześle, 5 minut po posiłku!!

• Przed właściwym ćwiczeniem, w pozycji stojącej rozluźnić mięśnie łydek/nóg krótko potrząsając.
• Usiąść wygodnie na krześle, przyjmując pozycję aby przednia część kolan i palców stóp tworzyła linię prostą.
• Przesuwać delikatnie staw skokowy do przodu, co spowoduje uniesienie pięty i lekko docisnąć śródstopie. Powinien to być płynny, dynamiczny ruch w tempie 60 przesunięć na minutę.

Ważne, by wykonywać to ćwiczenie w pozycji siedzącej. Każdy inny sposób bardziej obciąża kończyny dolne, i zwiększa aktywność większej grupy mięśni zależnych od glikogenu.

Nacisk powinien być skierowany do przodu w kierunku  palców i  w dół. Inaczej będziemy aktywować niepotrzebnie mięsień brzuchaty. Dzięki regularnej praktyce zaczniemy dostrzegać różnice.

Efekty i korzyści ćwiczenia

• Minimalne wyczerpanie glikogenu mięśnia płaszczkowatego,
• Obniżenie poziomu lipoprotein VLDL, przenoszących trójglicerydy
• Poprawa tolerancji glukozy po posiłku
• Znaczne obniżenie stężenia cukru we krwi/ zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę.
• Efektywne spalanie tłuszczów i węglowodanów
• Pobudzenie krążenie krwi, zmniejszenie sztywności i poprawa siłę dolnych mięśni nóg.
• Zwiększenie poziomu energii, lepszy metabolizm oksydacyjny mózgu, ogólna równowaga i stabilność.

Według badaczy, nie istnieją żadne środki farmakologiczne, które przyniosłyby nawet częściowo podobne rezultaty. [1], [2], [3].