Syrop buraczany był niegdyś bardzo popularny. Nim cukier zagościł w kuchniach gospodynie robiły domowy syrop z buraków. Obok barszczów i kiszonek był najczęściej pozyskiwanym produktem z buraka. Na wsiach syrop buraczany używano jako słodzik. Do napojów, potraw, kawy zbożowej, alkoholów, ciast. Jak był gęściejszy jedzono z chlebem jako smarowidło.
Na miejskich targowiskach kupowało się kankami od „domowych producentek”. Podawano dzieciom by nie miały anemii. Ludziom osłabionym, chorym starcom i rekonwalescentom.
Nie było wyciskarek i sokowirówek. Może dlatego nie wyciskano z surowych buraków soków. I dobrze. Raz jeszcze okazuje się, że w tradycji ludowej wynikłej opartej na doświadczeniach pokoleń jest zawarta prawdziwa mądrość.
Sok z buraków
Zewsząd słychać opinie, że sok z surowego buraka to samo zdrowie. Poleca się go niedokrwistości, nowotworach, anemii. Niestety, nieumiejętnie przygotowany może przynieść odwrotny skutek.
Surowy burak ma niezwykłe właściwości zdrowotne. Ale bardzo wysoką zawartość azotanów. Najprawdopodobniej jak twierdzą naukowcy, to najbardziej skoncentrowana postać jadalna azotanu w przyrodzie. Źródło
Azotany w organizmie przekształcają się w azotyny. Utleniając żelazo powodują uszkadzanie hemoglobiny. Powstaje methemoglobina niezdolna do przenoszenia tlenu. Skutkuje to niedotlenieniem krwi i organów. Azotany mają właściwości kancerogenne. Mogą powodować pogłębianie anemii i inne problemów ze zdrowiem.
Aby częściowo zniwelować te skutki można łączyć z innymi sokami. Np z marchewki, jabłka ale w mniejszych proporcjach. Co najmniej 4:1. Sok z buraka po wyciśnięciu musi się odstać 2,3 godziny. Dopiero łączymy z sokiem bazowym.
Jeszcze lepiej wzorem tradycji ludowej przyrządzać syrop buraczany z buraka cukrowego. Ten zawiera bogactwo witamin i minerałów. Łatwo przyswajalne żelazo, kwas foliowy i betainę obniżającą poziom homocysteiny. Jej wysoki poziom prowadzi do chorób krążenia.
Syrop buraczany przepis wg o. Grande
Potrzebujemy buraki z dobrego źródła niepryskane. Kilkanaście buraków cukrowych dokładnie oczyścić, obrać i odkroić zielone części. Pokroić w kostkę, przełożyć do dużego garnka. Zalać wodą tak by były zakryte. Gotować na bardzo małym ogniu przez kilka godzin. W trakcie gotowania uzupełniać wodę w zależności od konsystencji jaką chcemy uzyskać.
Po jakimś czasie z buraków zacznie wydobywać się ciecz. Początkowo szara. Stopniowo będzie zmieniać barwę na coraz ciemniejszą. Na końcu będzie brunatny, koloru mocnej herbaty. Zdjąć z ognia i po wystudzeniu przelać do butelek. Można jeszcze podgotować będzie bardziej gęsty jak marmolada.
Syrop buraczany dzięki dużej zawartości naturalnego cukru jest odporny na grzyby pleśni. Można przechowywać długi czas. Ma delikatny, przepyszny smak podobny do karmelu i przyjemny aromat.
UWAGA: Sklepowy syrop buraczany z dopiskiem melasa to nie jest to samo.