Grubosz jajowaty – lecznicze właściwości drzewka szczęścia

Grubosz jajowaty [Crassula ovata] znany jako drzewko szczęścia, jest ozdobną rośliną chętnie uprawianą w mieszkaniach.

Powszechnie uważa się, że grubosz przyciąga pieniądze. Według feng shui aktywuje energię przepływu finansów. Woda magazynowana w liściach symbolizuje gromadzenie bogactwa i obfitości.

Wieczne zielone liście utożsamiane są ze stabilnością. Toteż w chińskich biurach, firmowych budynkach, zwłaszcza restauracjach roślinę stawia się przy drzwiach wejściowych, by przyciągała klientów.

Grubosz jajowaty

Pochodzi z suchych terenów Afryki, w warunkach naturalnych dorasta do 3-4 metrów wysokości. Ma mięsiste, błyszczące zielone liście, czasem brzegami, lub od spodu z czerwonawym odcieniem. Drobne, białe lub różowe kwiaty pojawiają się u starszych okazów. Uprawiany w doniczce przybiera kształt niewielkiego drzewka lub krzewu, rzadko kwitnie.

Grubosz jajowaty, jak kaktusy, aloesy jest sukulentem. Należy do grupy roślin, które przystosowały się do życia w suchym klimacie, gromadząc wewnątrz wodę, do której mają ograniczony dostęp. Wykształciły rezerwuar w postaci tkanki wodnej, a ich błyszczące, woskowate liście pozwalają na bardzo małe parowanie. Wykorzystuje też specyficzną, oszczędną formę fotosyntezy CAM (crassulacean acid metabolism).  Nocą otwiera aparaty szparkowe, pozwalając na asymilację dwutlenku węgla.

Drzewko szczęścia w domu

Grubosz jajowaty atrakcyjnie wygląda i jest niekłopotliwą rośliną w uprawie. Łatwo przystosowuje się do warunków, dobrze sobie radzi w miejscach o słabym oświetleniu.  Nie wymaga podcinania, ani regularnego podlewania, może przetrwać tygodnie bez wody.

Nie wskazane jest zbyt częste podlewanie, robimy to wtedy, kiedy ziemia całkowicie wyschnie. Latem można wynieść na balkon lub do ogrodu, minimalna temperatura jaką znosi to 10°C. Bardzo łatwo się rozmnaża. Wiosną pobrane z łodyg sadzonki wystarczy wetknąć w podłoże i się same ukorzenią.

Drzewko szczęścia jest jedną z roślin doniczkowych skutecznie oczyszczających powietrze,  nawilża pomieszczenia a nocami pochłania dwutlenek węgla.

Grubosz jajowaty lecznicze działanie

W zielarstwie jest znanym środkiem na brodawki, rany i odciski. W Afryce wykorzystuje w leczeniu epilepsji, zawrotów głowy, rozstroju żołądka, nudności, biegunek i jako środek oczyszczający jelita. W Chinach przy cukrzycy stosuje się odmianę grubosza o spiczastych liściach, zwaną kamiennym lotosem.

Profil energetyczny: nawilża i chłodzi, smak gorzki, śluzowaty. Oczyszcza patologiczne ciepło, chłodzi wątrobę, otwiera przepływ energii Chi, wzmacnia żołądek i ścianki jelit.

Grubosz łagodzi podrażnione stanem zapalnym tkanki. Ma działanie przeciwzapalne, moczopędne, antyoksydacyjne, [1] przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwdrobnoustrojowe. [2] 

Liście zawierają saponiny, fenole, fitosterole, flawonoidy, steroidy, terpenoidy. Oraz alkaloidy: sangwinarynę, która występuje również w glistniku i berberynę, występującą w berberysie.

• Neutralizują wolne rodniki.
• Hamują aktywność rozkładającej skrobię alfa-amylazy,  zmniejszają wchłanianie glukozy, obniżają poziom cukru we krwi.
• Kwas galusowy zmniejsza napięcie ścian naczyń krwionośnych, zwiększa przepływ krwi i obniża ciśnienie
• Niszczą bakterie Escherichia coli , Pseudomonas i Klebsilla [2]

Lecznicze zastosowania grubosza

Zewnętrznie
Na brodawki, opryszczkę wywołaną wirusem brodawczaka ludzkiego HPV, przekrojony liść wilgotnym wnętrzem nakłada się na miejsce infekcji kilka razy dziennie.

Przy ropniach, skaleczeniach, ranach, ukąszeniach owadów z liści robi się papkę. Nakłada na dotknięty obszar,  zabezpiecza bandażem. Opatrunek zmienia co 2-3 godziny.

Okłady z papki lub wyciśniętego soku pomagają na  „gorące” bóle stawów, nabrzmiałe, zaczerwienione, gorące w dotyku, bolesne nawet w bezruchu. Nie stosuje się na zimny, wilgotny ból.

Płukanki 
Infekcje jamy ustnej, choroby dziąseł, przyzębia i gardła. Wyciśniętym sokiem wymieszanym z ciepłą wodą płucze się kilka razy dziennie gardło.

Wrzody żołądka 
Życie liści przed posiłkiem pomaga przy wrzodach żołądka i dwunastnicy. Umyte listki przeżuwa się powoli, kilka minut bez połykania i wypluwa.

Nalewka 
Liście umyć, zawinąć w papier i przechować w lodówce 5-7 dni.  Wycisnąć sok, przesączyć przez gazę lub sito i do 1/5 objętości soku dodać 4/5 objętości spirytusu. Nalewka służy do dezynfekcji ran i skaleczeń oraz na żylaki. Czas przechowywania 1 rok.