Kobylak (Rumex crispus L.) zwany końskim, kobylim szczawiem. To wszędobylskie ziele rosnące na łąkach i terenach podmokłych o cudownych właściwościach. Do końca XIX wieku był lekiem farmakopealnym. Skutecznie działających przeciwko wszelkiego rodzaju bakteriom chorobotwórczym i problemom trawiennym
Warto go mieć w domowej apteczce. Sprawdzi się lepiej niż leki z apteki przy zakażeniach bakteryjnych, grzybiczych i wirusowych przewodu pokarmowego. Stanach zapalnych, biegunkach, wymiotach, zatruciach, nieżytach żołądka i jelit.
Surowciec w postaci korzenia, nasion i ziela można kupić w sklepach zielarskich za parę groszy. Niestety ze względu na chore przepisy, na opakowaniach ziół zabronione jest umieszczanie informacji o właściwościach leczniczych i zastosowaniu.
Kobylak właściwości lecznicze
Kobylak jest bliskim krewnym szczawiu zwyczajnego. W starożytności stosowany przy wszelkiego rodzaju chorobach przewodu pokarmowego, zatruciach, chorobach krwi, szkorbucie a nawet ukąszeniach skorpionów.Użyteczny też był często w żółtaczce, używano jako środek tonizujący dla żołądka i całego ustroju.
Przyrodnik polski ksiądz Krzysztof Kluk w „Dykcyonarzu roślinnym” pisał: odwar z korzeni szczawiu kędzierzawego stosowano w XVIII wieku przy biegunce, błonicy, chorobach skórnych i żółtaczce, a zewnętrznie do obmywania w chorobach skórnych u zwierząt. Korzenie kobylaku gotowane w wodzie lub surowe stosowano w chorobach skórnych, zaś gotowane w winie jako płyn do płukania ust w bólu zębów i chorobach uszu.
Maści przyrządzano przez gotowanie korzeni w rozcieńczonym occie do momentu zmiękczenia włókien celulozowych, a następnie roztarcie otrzymanej papki ze smalcem świńskim na jednolitą masę. Kobylak zaliczany jest do grupy surowców wykorzystywanych m.in. jako źródło cynku i witaminy A w leczeniu chorób skórnych, objawiających się zaczerwienieniem oraz zmianami wypryskowymi, wspomagająco w leczeniu łuszczycy .
Szczaw kędzierzawy przynosi ponadto pozytywne efekty w hamowaniu destrukcji wywołanej procesem nowotworowym w ludzkim organizmie – używany jako alternatywny, tonizujący środek w osłabieniu spowodowanym nekrozą tkanek, zmianami w narządach wewnętrznych.
Ze względu na zawartość garbników kobylak jest stosowany chętnie w pediatrii jako środek przeciwbiegunkowy. Szybko zmniejsza nasilenie biegunki lub zatrzymuje, działa ściągająco na błonę śluzową jelita grubego. Hamuje rozwój drobnoustrojów patogennych, antybiotykoopornych, zmniejsza stany zapalne i drobne krwawienia błony śluzowej jelit. Unieczynnia toksyny bakteryjne i szkodliwe produkty przemiany materii.
Skuteczność kobylaka
Niezwykle skuteczny jest napar z nasion i liści kobylaka w ostrym zakażeniu bakteryjnym – czerwonce, wywoływanym przez kilka gatunków pałeczek z rodzaju shigella.
Kobylak odżywia organizm i oczyszcza krew z obecnych w niej różnych substancji toksycznych.
Spożywanie go, zwłaszcza w okresie wiosenno-zimowym, dostarcza organizmowi ludzkiemu cennych substancji odżywczych, takich chociażby jak witamina C, tłuszcze, białka, duże ilości azotu, wapnia, fosforu, żelaza, sodu i manganu.
Korzenie szczawiu kędzierzawego mogą być stosowane w różnych schorzeniach, takich na przykład jak choroby reumatyczne, dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, jako środek ściągający w hemoroidach, a nawet w krwawieniach wewnętrznych w tym z płuc. Jego brązowe jak gryka ziarenka leczą anemię, niedokrwistość, sprawdzają się w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Bardzo dobrze działają na skórę.
Kobylak przepisy lecznicze
Wywar z kobylaka na wymioty, biegunkę, zakażenia przewodu pokarmowego, niestrawność
3 łyżki ziarenek kobylaku zalać 3 szklankami zimnej wody, doprowadzić do wrzenia i podgrzewać jeszcze 2 minuty.
Zdjąć z ognia, zaparzać pod przykryciem 15 minut, przecedzić, pić ciepły wywar przez cały dzień.
Dla dzieci użyć 3 łyżeczki ziarenek.
W ciągu godziny od wypicia pierwszej porcji wymioty powinny ustąpić a biegunki zmniejszą się lub ustaną.
Nasiona i liście kobylaka działają słabiej niż korzeń.
Maść z kobylaka na zmiany skórne Stefanii Korżawskiej
Garść brązowych ziarenek kobylaku, garść świeżych liści babki lancetowatej wsypać do garnka, dodać litr dobrego smalcu. Doprowadzić do wrzenia, pozostawić na małym ogniu na 30 minut.
Przecedzić, przelać do słoika, przechowywać w lodówce, smarować zmiany skórne.
Stosować na choroby skórne jak łuszczyca, trudno gojące się rany, czyraki, trądzik, owrzodzenia, grzybice, atopowe zapalenie skóry a także przy bólach kostno-mięśniowych, reumatyzmie.
Syrop z kobylaka dla anemicznych dzieci S. Korżawskiej
6 łyżek ziarenek kobylaku
10 drobno pokrojonych daktyli
2 łyżki rozdrobnionych owoców dzikiej róży
1 pokruszoną laska cynamonu
Zioła zalać 6 szklankami wody, doprowadzić do wrzenia, gotować na małym ogniu 10 minut.
Pozostawić do naciągnięcia pod przykryciem przez godzinę.
Przecedzić, dodać tyle miodu ile jest wywaru, wymieszać.
Podgotować na małym ogniu 5 minut, gorący rozlać do butelek.
Stosować-3-4 razy dziennie po łyżce rozcieńczone
Napar na wirusowe zakażenia przewodu pokarmowego, grypa żołądkowa, grypa jelitowa
Kobylak 1 łyżka ziarenek lub korzenia
Koper włoski 1 łyżka nasion
Zioła zalać 2 szklankami wody, zagotować, odstawić do naciągnięcia pod przykryciem 15 minut.
Przecedzić pić ciepły napar w ciągu dnia.
Na anemię i niedokrwistość
Łyżkę korzenia kobylaku zalać szklanką wody, gotować 10 minut.
Pić 2 x dziennie po pół szklanki.
Płukanka na świeży oddech, stany zapalne
Garść liści zalać szklaną wrzątku, gotować 10 minut, przecedzić.
Płukać jamę ustną 2 razy dziennie,starając się możliwie jak najdłużej przytrzymać płyn w buzi.
Płukanki z kobylaku i picie wywaru usuwają nieprzyjemny zapach z ust i żołądka.
Roślina hamuje rozwój drożdżaków i bakterii odpowiedzialnych za fermentację oraz procesy gnilne.
Wywar można stosować zewnętrznie do irygacji przy zapaleniu pochwy. Leczeniu stanów zapalnych dziąseł i gardła. Zapaleniu prącia, moszny, świądu odbytu i hemoroidów.
Przeciwwskazania
Nie stosować u kobiet w ciąży ani karmiących piersią
Źródła
Właściwości lecznicze szczawi. Katedra i Zakład Botaniki Farmaceutycznej Akademii Medycznej w Lublinie
„Po zdrowie z ziołami” Stefania Korżawska
Dodaj komentarz