Złoto św. Hildegardy – miód ziołowo-gruszkowy regenerujący jelita

Złoto św. Hildegardy to delikatny mus miodowo-gruszkowy  z dodatkiem ziół, który pomoże zregenerować jelita i cały układ pokarmowy.

Mikstura w sposób delikatny, ale gruntownie z dużą mocą oczyszcza jelita, wątrobę i drogi żółciowe ze złogów, pleśni, grzybów, toksycznych odpadów. Dzięki temu, że naturalnie wzmacnia i odżywia wszystkie tkanki i narządy. Regeneruje organizm, poprawia zdrowie i samopoczucie. Święta Hildegarda nazywała ten mus lekiem cenniejszym od złota.

Gruszki mają chłodną naturę, słodki, lekko kwaśny smak oddziałuje na meridiany płuc,  żołądka i śledziony. Usuwają nadmiar gorąca, śluzy i flegmę. Nawilżają płuca i tkanki przewodu pokarmowego.

Połączenie gotowanych gruszek z rozgrzewającymi ziołami wspomaga układ trawienny i regeneruje jelita. 

Złoto św. Hildegardy przepis

Do przygotowania musu potrzeba 8 sztuk średniej wielkości gruszek, nie sypanych chemią i przyprawy:

• 15 g cząbru ogrodowego
• 22 g korzenia lukrecji
• 28 g korzenia galgantu
• 35 g wszewłogi górskiej
• 8 łyżek miodu

• Gruszki obieramy, usuwamy gniazda nasienne.
• Odsączamy z wody, rozgniatamy na papkę lub blendujemy.
• Zioła rozcieramy w moździerzu na proszek i wszystko mieszamy.
• Miód podgrzewamy i odszumowujemy zdejmując pianę z powierzchni.
• Mus z gruszek mieszamy z miodem i sproszkowanymi ziołami.
• Zamykamy w wyparzonych, suchych słoiczkach do przestygnięcia.

Dawkowanie:
Stosuje się 3 razy dziennie. Rano przed śniadaniem jedną łyżeczkę, godzinę po obiedzie dwie łyżeczki, wieczorem przed snem trzy. Terapia trwa od 3 do 4 tygodni. Osoby cierpiące na migreny, problemy skórne, podrażnienia tkanek, przewlekłe stany zapalne powinny przedłużyć kurację do 8-12 tygodni.

Korzyści z terapii

Złoto św. Hildegardy to jedna z najlepszych kuracji oczyszczająco-wzmacniających. Działa bardzo delikatnie, nie podrażniające tkanek, ale skutecznie. W przepisach mniszki zawsze wszystko jest dozowane discretio -odpowiednią miarą.

Złoto św. Hildegardy likwiduje stany zapalne jelit objawiające się bólami brzucha, wzdęciami, biegunkami, zaparciami. Leczy niedomagania wątroby, wzmacnia odporność, poprawia samopoczucie, stan skóry, odmładza.  Likwiduje migreny i dolegliwości powstałe na skutek zanieczyszczeń, pleśni, grzybów, dysbakteriozy. Kurację wskazane jest powtarzać co rok, lub dwa lat. Powinna być wstępem do leczenia większości chorób przewlekłych.

Wszewłoga górska

Jest dziś prawie zapomniana. W książkach zielarskich ostatniego stulecia próżno szukać jakikolwiek wzmianek. Bogate opracowania znajdziemy na kartach wszystkich ważniejszych zielników okresu średniowiecza i renesansu.

Rozgrzewa, osusza, oczyszcza i odtruwa.  Poprawia metabolizm, pobudza krążenie, wzmacnia serce. Wspiera funkcje wątroby i dróg żółciowych, tonizuje organizm, dodaje energii. Hildegarda mawiała, że wszewłoga czyści jelita niedźwiedzią siłą i tępi wszelkie złe soki. Wszewłoga ma przyjemny zapach, dawniej stosowano jako przyprawę. Więcej o działaniu wszewłogi tutaj. Wszewłogę górską [Meum athamanticum] można dostać w sklepach zielarskich.

Drugim ważnym ziołem jest galgant, alpinia lekarska zwana dzikim kardamonem.  To aromatyczna rozgrzewająca przyprawa, rozpraszająca chłód.  Pikantny smak galgantu  jest zbliżony do imbiru, bardziej ostry, gorzkawy. Świeży korzeń ma korzenny aromat z nutką owocową, suszony nieco słodszy, zbliżony do cynamonu.   Galgant bardzo korzystnie działa na pracę całego układu pokarmowego, wzmacnia odporność. Więcej o galgancie TUTAJ.

Cząber ma pikantny, korzenny  smak, zapach zbliżony do macierzanki, tymianku, oregano.  Rozgrzewa, usuwa nadmiar śluzu i zimnej wilgoci. Tonizuje układ pokarmowy, oczyszcza [1]  Lukrecja – miodowy korzeń, przez Chińczyków nazywana wielkim odtruwaczem, usuwa toksyczny, wzmacnia energię Qi. [2]