Żółtlica drobnokwiatowa wzmacnia, czyści krew, reguluje krążenie

Żółtlica drobnokwiatowa [Galinsoga parviflora] jest pospolitym, uciążliwym chwastem. Widoczna wszędzie dookoła wokół domów na trawnikach, pastwiskach, polach, nieużytkach.

Zwyczajowo zwana ognichą, chwastnicą żółtą, zachwaszcza ogrody i bardzo szybko się rozprzestrzenia po grządkach warzywnych. Dzięki płytkiemu systemowi korzeniowemu łatwo ją wyrywać.

Pojawia się w maju, a nie wyplewiona gwałtownie się rozrasta do pierwszych przymrozków. Jako roślina jednoroczna produkuje tysiące nasion. Wyrwana, pocięta potrafi się ukorzeniać z fragmentów łodyg. Jest bardzo dobra na kompost, soczysta, bogata w w azot biomasa łatwo się rozkłada.

Żółtlica drobnokwiatowa

Pochodzi z Ameryki Południowej, dziko rośnie w Andach, uważana za roślinę jadalną, ceniona za lecznicze działanie. Do Europy trafiła w  XVIII stuleciu, stanowiąc atrakcyjny atrakcyjny eksponat ogrodów botanicznych. Po czym szybko rozprzestrzeniła się po całym kontynencie.

Angielska nazwa quickweed nawiązuje do jej błyskawicznych zdolności rozmnażania, w niektórych krajach nazywana peruwiańskim żołnierzem.

Żółtlica jest łatwa do rozpoznania. Wyrasta do 40 cm , w sprzyjających warunkach nawet powyżej pół metra. W górnej części mocno rozgałęziona i słabo owłosiona. Liście lancetowate lub jajowate o ząbkowanych brzegach.

Liczne drobne koszyczkowate zebrane w kwiatostany, składają się z pięciu białych płatków z żółtym środkiem. Od żółtlicy owłosionej odróżnia je brak włosków. Po ich przekwitnięciu tworzą się owoce w formie niełupek, rozsiewane przez wiatr.

Liście, kwiaty, nasiona i łodyga żółtnicy są jadalne. Można jej dodawać do sałatek, zup, gulaszów lub przyrządzać jak szpinak.  Liście są neutralne w smaku, ale dodają wartości odżywczej każdej potrawie.

Żółtlica drobnokwiatowa lecznicze działanie

Tradycyjnie żółtlica stosowana jest do leczenia gorączki, przeziębień, grypy, stanów lękowych, problemów z krzepnięciem krwi, opryszczki, bólu zębów, chorób oczu.  Zewnętrznie w problemach skórnych na trudno gojące się rany, wypryski, pokrzywki, liszaje, egzemy i podrażnienia stanem zapalnym.

W Azji, zwłaszcza w Nepalu żółtlicę stosuje się w stanach zapalnych dróg moczowych, bólach nerek. Papkę z nasion przy bólach zębów i infekcjach jamy ustnej. Sokiem bądź zmiażdżonymi liśćmi okłada rany, by zahamować krwawienie.

Profil energetyczny: smak cierpki, gorzkawy, natura chłodząca, osuszająca. Żółtlica napina luźne tkanki, obkurcza, hamuje krwawienie, powoduje krzepnięcie. Pomaga neutralizować trucizny, toksyny

Co mówią współczesne badania?

Ziele żółtnicy jest bogate w minerały i składniki odżywcze: proteiny, żelazo wapń, magnez, cholinę, cynk witaminę C, A, karoteny i olejki eteryczne. Zawiera flawonoidy, garbniki,  kwasy organiczne i liczne metabolity wtórne.

Działanie: przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, przeciwzapalne, przeciwutleniające, ściągające, żółciopędne, moczopędne odtruwające, cytotoksyczne, hipoglikemiczne [1]. Reguluje przemianę materii, chroni wątrobę, niszczy nicienie. Ostatnie badania potwierdzają działanie przeciwlękowe. [2]

Zastosowania: dolegliwości skórne, problemy trawienne, metaboliczne, osłabienie, wycieńczenie, stany lękowe,  zatrucia, choroby zakaźne.

Żółtlica przepisy

Herbatka z żółtlicy
1-2 łyżki ziela zaparza się 20 minut w szklance wrzątku. Pije 3 razy dziennie, dzieci połowę. W zaburzeniach pracy wątroby i przewodu pokarmowego godzinę po posiłku. Zimne wyciągi maceruje się 8 godzin.

Wzmacniające winko
Pełną szklankę świeżego ziela zalać 600 ml czerwonego, gronowego wina. Macerować 2 tygodnie i przefiltrować. W zaburzeniach trawienia stosuje się łyżkę 3 razy dziennie. Na wzmocnienie po chorobie kieliszek raz dziennie. Winko z żółtlicą pobudzi system odpornościowy, poprawi krążenie, oczyści krew z toksyn, wzmocni i doda sił.

Nalewka
Szklankę świeżego ziela zalać 300 ml wódki. Macerować tydzień i przefiltrować. Stosuje się 2 łyżeczki rozcieńczone w wodzie 1-3 razy dziennie. Stosuje się w infekcjach, grypie, pomaga na pobudzenie nerwowe i stany lękowe.

Okłady
Zmiażdżone świeże ziele, sok, napary można stosować do przemywania i w formie okładów na skórę i oczy. Przy zakażeniach bakteryjnych, zapaleniu spojówek, poprawy krążenia, na cienie i worki pod oczami, napina i uelastycznia.