Oman wielki dawniej zwany dziewięć-sił i wielkim zielem jest rośliną wieloletnią złotożółtych kwiatach, silnych kłączach, korzeniu i łodydze mogącej sięgać ponad 2 metry. Nie bez powodu więc nosi swoją nazwę. Przed wiekami był ozdobą i przysmakiem dziś jest cennym lekarstwem. Uprawiany jest w całej Europie, w Polsce rośnie zdziczały na wilgotnych pastwiskach, w nadrzecznych zaroślach, przy wiejskich zabudowaniach, płotach, ogrodach.
Oman wielki łac. Inula helenium znali już starożytni Rzymianie, którzy wierzyli że roślina wyrosła z łez pięknej Heleny. Kwiaty omanu wplatano w wieńce, robiono z nich mocne wino a smażony w miodzie korzeń był słodką przekąską. Z czasem zaczęto doceniać właściwości lecznicze rośliny.
Surowcem zielarskim jest pozyskiwany jesienią korzeń omanu Radix inulae. To właśnie z łacińskiego określenia wywodzi się nazwa inulina – wielocukier podobny do skrobi, o właściwościach probiotycznych, która stymuluje rozwój mikroflory przewodu pokarmowego. Inulina nie wchłania się ani w żołądku, ani w jelicie cienkim, ponieważ organizm ludzki nie wytwarza odpowiedniego enzymu, który mógłby ją rozłożyć. Zamiast tego w jelicie grubym inulina jest przetwarzana przez bakterie na cenne kwasy tłuszczowe. Chociaż jest rodzajem skrobi w organizmie zachowuje się jak błonnik. Nie podnosi więc stężenia cukru we krwi, trzustka nie musi więc produkować insuliny. Inulina występuje również w topinamburze, pasternaku, cykorii, karczochach, czarnym korzeniu.
W lecznictwie ludowym oman wielki należy do najbardziej popularnych roślin leczniczych o działaniu uniwersalnym. Poza właściwościami probiotycznymi (jest dużo lepszy niż suplementy) oman działa wykrztuśnie, antybakteryjnie, przeciwgrzybiczo, przeciwpasożytniczo, przeciwzapalnie, żółciopędnie, reguluje metabolizm wątroby, trawienie, pracę całego przewodu pokarmowego i moczowego. Poprawia odporność i działa lekko uspokajająco.
Wewnętrznie stosuje się odwary i nalewki z omanu w chorobach dróg oddechowych, infekcjach wirusowych, bakteryjnych, nieżytach żołądka i jelit, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Zewnętrznie do przemywania stanów zapalnych skóry, ran, płukanek jamy ustnej i gardła w stanach zapalnych.
Oman wielki przepisy
Kuracja po antybiotykach, kandydoza, pasożyty
Zmielić łyżkę korzenia omanu na proszek, podzielić na 4 dawki. Przyjmować 4 razy dziennie na godzinę przed posiłkiem, popić wodą.
Odwar z korzenia omanu
½ łyżki rozdrobnionego korzenia zalać szklanką ciepłej wody. Ogrzewać do wrzenia pod przykryciem, gotować 5 minut, odstawić na 15 minut. Po przecedzeniu pić po ½ szklanki 2 x dziennie przy niestrawnościach, bólach brzucha, wzdęciach, nudnościach, wymiotach, zatruciach. Kandyzowany korzeń omanu można żuć przy niestrawnościach dla ułatwienia trawienia i odświeżenia oddechu.
Herbatka na drogi oddechowe przepis S.Korżawskiej
2 łyżki rozdrobnionego korzenia zalać 3 szklankami wody. Ogrzewać do wrzenia pod przykryciem, gotować 5 minut, przecedzić, przelać do termosu. Pić ciepły wywar łykami w ciągu dnia przy uporczywym kaszlu, chrapliwym oddechu, nieżytach dróg oddechowych, astmie, gruźlicy, zapaleniu płuc opornym na antybiotyki. Gdyby stan był bardzo ciężki oman gotuje się na energetycznym rosole.
Mieszanka na wątrobę
Wymieszać w równych ilościach korzeń omanu, ziele dziurawca, kwiat wrotycza, ziele krwawnika, kwiat rumianku, korzeń łopianu, owoc dzikiej róży, liść szałwii, ziele rdestu ptasiego, ziele uczepu. Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, parzyć 30 minut. Pić po ½ szklanki 3 x dziennie 20 minut przed jedzeniem przy przewlekłym zapaleniu wątroby i marskości wątroby.
Napar przy astmie
Ziele tymianku, ziele bratka, liść podbiału, korzeń omanu, kwiat kupalnika, anyż wymieszać w równych ilościach.Stosować l łyżkę mieszanki na l szklankę wrzątku parzone 10 minut. Pić 2 x dziennie po ½ szklanki lub łykami w ciągu dnia.
Zapobieganie przedwczesnym porodom, bolesne, nieregularne miesiączki
Łyżeczkę rozdrobnionego korzenia zalać szklanką wrzątku, gotować 15 minut na małym ogniu, naciągać 4 godziny. Stosować po łyżce 3-4 razy dziennie.
Niestrawność połączona z brakiem kwasów żołądkowych lub nadkwasotą
Wymieszać w równych ilościach korzeń omanu, liść bobrka, liść mięty, kminek, krwawnik, ziele tysiącznika, ziele piołunu, korzeń omanu w równych ilościach. Łyżeczkę mieszanki zalać szklanką wody, ogrzewać do wrzenia i gotować łagodnie pod przykryciem 3 minuty, odstawić na 10 minut. Popijać ½ szklanki przed jedzeniem.
Migreny przepis św. Hildegardy
50 g świeżego lub suszonego ziela omanu z korzeniami zalać litrem wina. Przyjmować po l łyżce przed i po posiłkach jedynie do czasu polepszenia lub wyzdrowienia.
Zioła przy raku żołądka przepis o. Klimuszki
Przygotować i dobrze wymieszać po 50 g: kory wierzby, ziela jemioły, liści brzozy, ziela fiołka trójbarwnego, liści borówki czernicy, ziela dziurawca,
liści pokrzywy, kłącza perzu, korzenia omanu i prawoślazu, pączków sosny albo porostu islandzkiego. Kopiastą łyżkę stołową mieszanki zalać szklanką
wrzącej wody. Odstawić na trzy godziny. Pić 3 x dziennie po szklance przed posiłkiem. Ponadto pić przed snem szklankę soku z surowej, słodkiej
kapusty.
Dodaj komentarz