Pyszna kawa z żołędzi i inne dębowe starodawne przepisy

Kawa z żołędzi jest starym, niegdyś popularnym słowiańskim napojem.

W dawnej Europie nie znano nasion kakaowca kawę robiono ze zbóż, cykorii czy żołędzi. Jesienią nasi przodkowie jak wiewiórki robili z żołędzi zapasy na zimę, uważali je za pożywny pokarm.  Zebrane jesienią żołędzie wykorzystywano kulinarnie zaspokajając zapotrzebowanie na białko. Po usunięciu garbników żołędzie mielono na mąkę, z której pieczono chleb, placki, ciastka i gotowano papki. Robiono kawę,  stosowano leczniczo i jako karmę dla zwierząt.

Dąb na ziemiach słowiańskich symbolizował moc, siłę i długowieczność. A żołędzie jak jajka były symbolem nowego życia. Może dlatego je ceniono również jako pokarm. Z czasem żołędzie zniknęły z diety ludzi i zwierząt domowych zastąpione przez prostsze w uprawie i obróbce tańsze, rośliny uprawne.

Żołędzie właściwości

Żołędzie zawierają dużo lekkostrawnej skrobi stanowiąc wysokoenergetyczne pożywienie. Dostarczają białka, tłuszczów, witamin z grupy B, w tym sporo B6 i  kwasu foliowego. Zawierają sporo minerałów w tym magnez, potas, wapń, fosfor, mangan, miedź.

Kawa z żołędzi wprawdzie nie zawiera kofeiny lecz jest bardzo smaczna i ma cudowny aromat z korzenną nutką.  Jest zdrowa i energetyczna – tak jak dąb dodaje energii. Łagodna dla żołądka, wątroby i przewodu pokarmowego.

• Zalecana przy niedokrwistości
• Zapaleniu stawów
• Nadciśnieniu i chorobach serca
• Problemach z żołądkiem, jelitami i trawieniem
• Depresji
• Otyłości, nadmiernym apetycie – daje na długo uczucie sytości
• Można podawać dzieciom i kobietom w ciąży

Do przygotowania kawy należy nazbierać żołędzi według tradycji po św Michale 29 września. Wcześniej opadnięte mogą być robaczywe. Zbieramy żołędzie w dobrym stanie bez uszkodzeń. Jest kilka metod przygotowywania kawy, każda różni się nieznacznie smakiem i aromatem. Oto dwa z nich.

Kawa z żołędzi przepisy

Kawa z żołędzi metoda 1 

• Żołędzie rozłupujemy młotkiem.
• Obieramy z łupin, myjemy i umieszczamy w garnku.
• Zalewamy mlekiem tak aby były zanurzone w całości.
• Gotujemy mieszając ok. 10-20 minut aż wchłoną większość mleka i zacznie się unosić zapach przypominający kakao.
• Zdejmujemy garnek z ognia i wylewamy resztę mleka.
• Żołędzie drobno siekamy, rozkładamy na blasze i suszymy w piekarniku.
• Po wysuszeniu jeśli potrzeba można je dodatkowo zmielić.

Na jedną filiżankę napoju wrzątek zasypujemy 1-2 łyżeczkami kawy żołędziowej i gotujemy jeszcze 5 minut. Możemy dosłodzić cukrem, miodem lub dodać mleko.

Kawa z żołędzi metoda 2

• Żołędzie rozbijamy lekko młotkiem
• Nie obierając z łupin płuczemy i zalewamy wodą. Powinno być co najmniej 2 razy więcej wody niż żołędzi.
• Gotujemy 5 minut i pozostawiamy do ostygnięcia co najmniej na 2 godziny.
• Odcedzamy, kroimy możliwie drobno i suszymy.
• Prażymy na patelni.
• Po uprażeniu można dodatkowo zmielić w młynku do kawy i gotowe.

Żołędzie w kuchni

Znawcy twierdzą, że najsmaczniejsze są pieczone żołędzie w popiele ogniska. Dawniej po obraniu leczono nimi biegunki, zapalenia skóry i błon śluzowych. Z żołędzi wyrabiano mąkę, do dziś na Ukrainie i We Włoszech wypieka się chleby z mąki z żołędzi wymieszanej ze zbożowymi. W Hiszpanii i na Sardynii żołędzie są przysmakiem jak smażone kasztany. W Kosowie, Bośni i Hercegowinie wyrabia się z nich napoje orzeźwiające.

Mąka żołędziowa

Mąkę z żołędzi można zrobić w podobny sposób jak kawę ale bez prażenia. Dużo dłużej należy moczyć nawet kilka dni, wiele razy odlewając wodę, aby pozbyć się goryczki z taniny. Dobrze jest dodać łyżkę sody. Po czym wypłukać, zmielić i wysuszyć w piekarniku. Mąka jest bezglutenowa, ale zawiera sporo białka, magnez, potas i kwasy tłuszczowe. I najważniejsze nie jest modyfikowana genetycznie. Na szczęście przemysł spożywczy nie ingerował jeszcze w dęby więc są takie jakie je Matka Natura stworzyła 😉

Kora dębu

Korę dębu wykorzystujemy do herbatek, płukanek i kąpieli. Wiosną lub jesienią zbieramy młode gałązki, obieramy a korę kroimy i suszymy.  Działa przeciwzapalne, antybakteryjnie a w czasie biegunek zapobiega odwodnieniu. Zewnętrznie stosujemy na problemy skórne, nadmierne pocenie, słabe, wypadające włosy, hemoroidy. Przepisy z kory dębu TUTAJ