Ślaz dziki i zaniedbany na błony śluzowe i skórę. Przepisy lecznicze

Ślaz dziki [Malva sylvestris] pochodzi z tej samej rodziny co dobrze znana nam malwa.

Pospolicie rośnie przy drogach, w ogródkach, na łąkach, zrębach leśnych pastwiskach i rumowiskach. Nazywany dziką malwą, ślazem leśnym, zajęczym.

Ma gruby palowy korzeń, łodygę owłosioną wyrastającą do metra wysokości i długoogonkowe 3-5 klapowe dłoniaste liście. Kwiaty pięciopłatkowe, purpurowo-różowe z ciemniejszymi smugami.

Jego kuzyn ślaz zaniedbany [Malva neglecta] rośnie przy drogach, murach, osypiskach i drogach ale tylko w pobliżu domostw. Jest rośliną lekko płożącą się, o łodydze nieco zdrewniałej u nasady.
Ma długoogonkowe, okrągławe liście o brzegu karbowanym i małe, fioletowe do bladoróżowych kwiaty. Mały, okrągławy owoc dzieci nazywają chlebkiem.

Obydwa gatunki ślazu mają podobne kwiaty i  właściwości. Kwitną od końca czerwca do października. Surowcem leczniczym jest są kwiaty, liście, ziele i korzenie ślazu.

Ślaz dziki i zaniedbany właściwości lecznicze

Ślaz ma bardzo dużo śluzów osłaniających i powlekających błony śluzowe przewodu pokarmowego, układu oddechowego i skórę. Działanie:  przeciwzapalne, ściągające, łagodzące podrażnienia,  antyseptyczne, bakteriobójcze, wykrztuśne. Poprawia metabolizm i odtruwa.

Atutem jest brak skutków ubocznych. Zioło mogą stosować dzieci i osoby w podeszłym wieku. Ślaz stosuje się w postaci naparów i syropów.

Pomaga przy:

• nieżytach górnych dróg oddechowych, kaszlu, chrypce
• zapaleniu jamy ustnej, gardła i migdałków
• nieżytach przewodu pokarmowego, zapaleniu wewnętrznych błon śluzowych
• wrzodach żołądka, dwunastnicy
• zapaleniu błony śluzowej pęcherza
• nerwicy żołądka
• zaparciach i biegunkach
  

  Malva neglecta, ślaz zaniedbany

Ślaz zewnętrznie możemy stosować:

• w zapaleniu spojówek
• dolegliwościach skórnych, suchej skórze
• wrzodach, wypryskach, oparzeniach
• atopowym zapaleniu skóry
• upławach, nadżerkach

Ślaz dziki przepisy lecznicze

Napar ze ślazu

Łyżkę kwiatów lub mieszanki z liśćmi zalewamy szklanką wrzątku. Parzymy kwadrans pod przykryciem. Pijemy po 1/3 szklanki 3 razy dziennie po posiłkach w suchym kaszlu i chrypce. Naparem można płukać gardło. Świeże kwiaty i liście działają skuteczniej, suszone zawierają mniej śluzów.

Odwar ze ślazu i prawoślazu
2 łyżki ślazu i jedną prawoślazu zalewamy 400 ml wody. Gotujemy 3-5 minut i przecedzamy. Pijemy 3 razy dziennie po 1/3 lub pół szklanki w zapaleniach żołądka, przełyku, zaparciach. Jako środek przyspieszający gojenie się wrzodów przewodu pokarmowego. Szczególnie polecany u osób starszych, otyłych.

Syrop ze ślazu na gardło, chrypkę PRZEPIS 

Herbatka ze ślazu zaniedbanego
Kopiastą łyżeczkę  ziela zalewamy 1/4 litra wody i pozostawia na noc. Następnego dnia rano lekko podgrzewamy. Pozostałości zioła po herbatce można wykorzystać. Lekko podgrzane z niewielką ilością wody miesza się na papkę z mąką jęczmienną i przykłada na chore miejsca na skórze.

Malva sylvestris, ślaz dziki, leśny 

Kąpiel na problemy skórne
Garść liści kwiatów ślazu i 3 łyżki kwiatu lipy, krwawnika lub rumianku zalać 2 litrami gorącej wody. Odstawić na godzinę. Podgrzać do wrzenia i wraz ziołami wlać do wanny. Czas kąpieli 20 minut. Kąpiel regeneruje skórę, redukuje świąd i stany zapalne i ma właściwości kosmetyczne.

Na przewlekłą chrypkę, ból gardła i dla palaczy
Przepis z roku 1864
Mieszamy 40 g liścia i kwiatu ślazu, 20 g rumianku, po 10 g kwiatu bzu, dziewanny, płucnicy i skórki z pomarańczy. 2 łyżki mieszanki zalewamy 1/2 litra wrzątku, odstawiamy na 15-20 minut.
Pijemy po filiżance herbatki 2 razy dziennie. Rano między 7-9, wieczorem 17-19. Regularne stosowania do tygodnia gwarantuje wyleczenie

Tonik ze ślazu na niechciane rumieńce
2 łyżki rozdrobnionych liści ślazu moczymy całą noc w 1/2 litra wody. Rano podgrzewamy na małym ogniu nie dopuszczając do wrzenia 20 minut. Po przecedzeniu stosujemy do przemywania twarzy rano i wieczorem

Ślaz w kuchni

Kwiaty  i liście dzikiego ślazu możemy dodawać do sałatek i surówek na zimno. Możemy ich używać do zup i sosu jako zagęstnika. Maria Treben polecała zupę ze ślazu przy wrzodach żołądka i jelit. Najpierw gotuje się jęczmień, studzi i dodaje liście ślazu.