Koniczyna czerwona – zioło stworzone dla kobiet

Koniczyna czerwona [Trifolium pratense] latem zdobi kwietne łąki i użyźnia glebę. Bakterie tworzące na jej korzeniach brodawkowe narośla asymilują azot.

W słodkich, smakowitych kwitnących główkach jest duży wybór treściwych, korzystnych składników, toteż koniczyna jest przysmakiem zwierząt. Stanowi odżywczą paszę, bogatą w białko, witaminy i sole mineralne.

Koniczyna czerwona

Jest rośliną wieloletnią z rodziny bobowatych. Występuje głównie na łąkach i trawiastych stanowiskach naturalnych. Dorasta do wysokości 50 cm. Trzylistkowe, jajowate liście są przeważnie plamiaste.  Fioletowo różowe kwiaty kwitną od czerwca do września.

Łacińska nazwa trifolium oznacza roślinę o trzech liściach. Czterolistna koniczyna zdarza się raz na 100.000 roślin tego gatunku i wedle tradycji, przynosi znalazcy szczęście. Znalazła również zastosowanie w lecznictwie. Surowcem zielarskim jest ziele, suszy się je luźno rozłożone w zacienionym, przewiewnym miejscu.

W tradycyjnym zielarstwie

Dawniej koniczynę najczęściej stosowano jako zioło przestrajające, do oczyszczania „zatrutej krwi” i wynikających z tego chorób skórnych. Według doktryny podpisów kolor i kształt zdradzają zastosowania lecznicze roślin. Czerwony kojarzony z krwią, gorączką jasne półksiężycowate plamki oznaczały korzystne działanie w leczeniu zaćmy.

Profil energetyczny
Smak: słodki, słony, gorzki, natura chłodząca, osuszająca
Działanie: oczyszcza i odżywia krew, usuwa toksyny i ciepło, tonizuje yin, płyny komórkowe i limfę. Oddziałuje na kanały energetyczne płuc, nerek, pęcherza. Wg. Ajurwedy równoważy pitta i  kapha dosha, nieznacznie zwiększa vata.

Koniczyna czerwona ​​pobudza układ limfatyczny i poprawia jakość krwi. Jest bardzo odżywcza, wzmacniająca dla nerek. Roślina ma wysoką zawartość minerałów, jest w stanie odżywić nerki i zaoszczędzić im pracy. Część zadań jakie wykonują nerki to kontrola zawartości minerałów we krwi. Gdy jest niska, muszą wykonać szereg procesów chemicznych przetwarzając je.

Nerki również odgrywają dużą rolę w regulacji poziomu cukru. Jeśli we krwi jest zbyt dużo glukozy, odbierają ją, stąd u cukrzyków cukier w moczu. Dobrze funkcjonujące nerki są też „podłożem” dla zdrowych nadnerczy i reakcji na stres. Ale najbardziej koniczyna zasłynęła jako zioło dla kobiet.

Właściwości koniczyny czerwonej

Główne działania: wykrztuśne, przeciwkaszlowe, rozkurczające, estrogenne, tonizujące przeciwnowotworowe. W farmacji wykorzystuje się koniczynę do mieszanek odtruwających i regulujących hormony kobiece.

Roślina  jest bogata w witaminy, aminokwasy i łatwo przyswajalne dla człowieka minerały i białko. Ze  względu na obecność fitoestrogenów, prekursorów estrogenów jest nieoceniona w łagodzeniu objawów menopauzy [1]. Są to izoflawonoidy: genisteina, daidzeina, formononetyny i biochaniny.

Związki bez prowadzenia do rozrostu śluzówki macicy zdolne są:

• powstrzymywać uderzenia gorąca
• nadmierną potliwość i zaburzenia snu związane z menopauzą
• łagodzić nadmierną nerwowość i depresję,
• likwidować zawroty głowy, problemy z koncentracją,
• pomagają też przy bólach stawów, głowy, zaburzeniach rytmu serca
• łagodzą suchość pochwy, ból przy stosunku, spadek libido

Wyciągi z koniczyny czerwonej mają przewagę nad preparatami sojowymi. Nie wykazują działania alergizującego i skutków ubocznych. Są dowody, że koniczyna czerwona ma korzystny wpływ na serce i naczynia krwionośne [2]. Izoflawony mają zdolność uelastyczniania, wzmacniania i udrażniania naczyń. Zapobiegają zakrzepicy.

Tradycyjne zastosowania koniczyny czerwonej

• Jako środek odżywczy, oczyszczający krew, odtruwający, zmniejszający obrzęki
• Moczopędny w schorzeniach nerek i zapaleniu pęcherza
• Hamujący nadmierne krwawienia miesiączkowe, regulujący cykle
• Poprawiający trawienie, zaostrzający apetyt i łagodzący zaparcia
• Pobudzający wątrobę i pęcherzyk żółciowy
• Uszczelniający i wzmacniający naczynia krwionośne
• Wykrztuśny w zapaleniu oskrzeli, astmie [1]
• Mlekopędny
• Uspokajający, tonizujący
• Wewnętrznie i zewnętrznie w choroba skórnych, trądziku, łuszczycy, trądziki androgennym u kobiet

Koniczyny jest bardzo bogata w łatwo przyswajalne witaminy i związki mineralne. Warto zrobić sobie odżywczy nastój. Zdecydowanie będzie lepszy niż jakiekolwiek suplementy.

• Do litrowego słoika nasypać kwiatów na wysokość ok 3 cm. Zalać wrzątkiem i zostawić na noc. Rano przecedzić, przelać do butelki o popijać cały dzień.

Koniczyna czerwona przepisy

Herbatka na objawy menopauzy
3 łyżeczki suszonych kwiatów zaparzać pod przykryciem w szklance wrzątku 20 minut. Pije się trzy szklanki dziennie. Panie, które stosują twierdzą że jest skuteczniejsza niż HTZ. Można połączyć z krwawnikiem. Więcej porad i przepisów w części : menopauza bez udręki

Na ból głowy
Łyżkę kwiatów koniczyny zalać szklanką wrzątku. Zaparzać pół godziny, przecedzić. Przy bólach głowy pije się pół szklanki 3 razy dziennie.

Mieszanka na upławy
3 łyżeczki mieszanki: suszonych kwiatów koniczyny i pokrzywy w równych proporcjach zaparzać w szklance wrzątku 30 minut. W bogatszej wersji można użyć po łyżce koniczyny, pokrzywy, kaliny (kora, kwiat lub liść), po 2 łyżki nagietka i czarnej malwy. Dwie łyżki mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać 30 minut pod przykryciem. Pije się 3 szklanki dziennie.

Herbatka na oczyszczenie krwi

Wymieszać w równych ilościach koniczynę, korzeń mniszka i łopianu. 25 g mieszanki zalać 750 ml wrzącej wrzątku. Utrzymywać w stanie lekkiego wrzenia kwadrans. Pije się 3-4 razy dziennie po kieliszku od wina. Przy wypryskach, trądziku smaruje się wywarem skórę pozostawiając do wsiąknięcia. W egzemie stosuje się koniczynę, fiołek trójbarwny, pokrzywę i korzeń łopianu.

Mazidło
2 garści kwiatów koniczyny czerwonej zalać 400 ml wody. Gotować 20 minut, odcisnąć. W tym samym wywarze ugotować kolejna porcję. Gotowanie powtarzać 4-5 razy. Po czym ostrożnie odparować wodę by odwar zgęstniał. Mazidło można stosować przeciwzapalnie na skórę i śluzówki przy upławach.

Wodne wyciągi z koniczyny działają korzystnie na skórę. Podnoszą elastyczność i wilgotność skóry, ujędrniają skórę i rozjaśniają optycznie cerę. Hamują nadmierny łojotok i rogowacenie.

Syrop z koniczyny na kaszel 

• 4 szklanki kwiatów koniczyny
• 3 szklanki cukru
• 1 cytryna
• 2,5 szklanki wody

Kwiaty oczyścić z zanieczyszczeń i insektów, nie myć. Wrzucić do garnka, zalać wrzątkiem. Gotować 2 minuty, dodać pokrojoną cytrynę. Odstawić pod przykryciem na 24 godziny. Przecedzić, dodać cukier, gotować na wolnym ogniu, aż zgęstnieje. Przelać do słoiczków, przechowywać w lodówce. Przy kaszlu, przeziębieniu, bólu gardła dodaje się do herbaty 2-3 łyżeczki syropu.

Miód koniczynowy

Koniczyna jest rośliną miododajną. Miód koniczynowy w stanie płynnym ma kolor jasno-słomkowy lub łososiowy. Krystalizuje powoli.

Działa wykrztuśnie, napotnie, przeciwzapalnie i moczopędnie. Skuteczny przy zatrzymaniu moczu, w leczeniu biegunek, niedomagań przewodu pokarmowego, zapalenia oskrzeli. Polecany dla osób nadmiernie zestresowanych, pobudzonych, wyczerpanych nerwowo. Dobry dla cukrzyków, ma dużą zawartość fruktozy.