Melissa officinalis uspakaja ciało, umysł, serce i wyostrza zmysły

Melissa officinalis wyróżnia się cytrynowym aromatem i soczystą zielenią i listków. Od wieków ceniona za działanie uspokajające, łagodzące niepokój i napięcia w układzie trawiennym.

Do Polski trafiła wraz z wędrującymi mnichami z rejonów Morza Śródziemnego Szymon Syreński nazywał melisę pszczelnikiem, opisując: „Serca smętne rozwesela, smutnym i melancholicznym umysłom dobrze czyni, żołądek wysusza, zagrzewa, posila”.

Melissa officinalis

Melisa lekarska [Melissa officinalis], zwana miodownikiem, matecznikiem, cytrynowym zielem jest wieloletnią rośliną z rodziny jasnotowatych. Dzika osiąga wysokość 40-80 cm, uprawiana jest wyższa do 150 cm.

Charakterystyczne dla jasnotowatych czterokanciaste łodygi i liście pokryte lekko meszkiem naprzeciwległe, karbowane na brzegach. Identyfikacja Melissa officinalis nie jest trudna,  chociaż bardzo podobna jest mięta. Absolutnie rozpoznawalny znak to zapach: pocierane listki wydzielają ziołowo cytrynowy aromat dzięki olejkom eterycznym: limonen, cytral i geraniol.

Melisa kwitnie od czerwca do sierpnia wydając początkowo żółte, później białawe kwiaty w kątach listków.  Nazwa  rodzajowa Melissa wywodzi się z greki i oznacza pszczołę miodną. Jej zapach przyciąga zapylacze pszczoły, trzmiele i motyle.

Świeże listki  zawierają najwięcej olejków eterycznych i są najbardziej wartościowe. Surowcem zielarskim są części naziemne, które zbieramy przed kwitnieniem, na początku czerwca i pod koniec sierpnia. Suszymy luźno rozłożone w przewiewnym, zacienionym miejscu

Energia melisy

„Rozwesela serce, oddala melancholię, przynosi spokój ducha i  czujność” Św. Hildegarda. Te słowa podsumowują działanie melisy: Podnosi na duchu, uspakaja układ nerwowy, relaksuje ciało bez otępiania. Sprawia że człowiek jest spokojniejszy, skoncentrowany i czujny.  Napięcia nerwowe, bezsenność, nadpobudliwość, kołatanie serca to klasyczne główne wskazania

Profil energetyczny
Smak: aromatyczny, kwaśny, gorzki.
Energetyka: chłodzi, osusza.
Tkanki: serce, płuca, wątroba, splot słoneczny, układ nerwowy.
Działanie: energetycznie pobudza tarczycę i nadnercza, relaksuje układ nerwowy, rozprasza ciężkość w okolicy splotu słonecznego.

Melissa officinalis jest radosną rośliną podnoszącą na duchu.  Uspakaja umysł, czyni myśli radośniejszymi,  pomaga odczuwać większą harmonię z otaczającym światem. Wspiera w stanach przytłoczenia, gdy smutek przejmuje kontrolę nad życiem, zbyt długo noszone są wewnątrz ciężary, a świat wydaje spowity w ciemności.
Wlewa trochę beztroskiej, dziecięcej radości, ale i pomaga skoncentrować się na istotnych sprawach. Wskazana dla osób, które zbyt poważnie wszystko traktują, stąd gromadzą emocjonalne toksyny. Pomaga odfiltrowywać hałas, szum: medialny, wyczerpania, stresu, zwątpienia – jakikolwiek, który izoluje od pola serca.

Z drugiej strony jej orzeźwiający smak lekko pobudza. Przydatna w depresjach, którym towarzyszy lęk, ospałość, rezygnacja, przemęczenie. Łagodzi ból głowy i pomaga przezwyciężyć psychiczny zamęt. Kwaśny smak wyostrza umysł. Kiedy stres, niepokój, idą w parze z wyczerpaniem układu nerwowego – roślina go wzmocni, również wtedy, gdy lęk nasila się przy wahaniu poziomu hormonów np. przed miesiączką, w napięciu, bezsenności.

Wspomaga układ pokarmowy, dawniej w powszechnym użyciu były nawyki trawienne z melisą.

Zastosowania i przepisy

Melissa officinalis ma działanie: uspokajające, odprężające, rozluźniające,  przeciwzapalne, bakteriostatyczne, przeciwwirusowe, żółciopędne, wiatropędne, napotne.  W kuchni świeże listki o przyjemnym cytrynowym aromacie wykorzystuje się do przyprawiania potraw rybnych i mięsnych, dżemów owocowych, sałatek owocowych, surówek itp.

Wyciągi alkoholowe mają silniejsze działanie uspokajające. Jeśli zależy nam na działaniu bakteriostatycznym i przeciwwirusowym, skuteczniej działają herbatki.  wodne. Żucie świeżych listków odświeża oddech i działa antyseptycznie.

Herbatka

Łyżkę stołową ziela parzymy pod przykryciem w szklance wrzątku 10–15 minut. Pije się 2–4 razy dziennie po 0,25 lub 0,5 szklanki. Zastosowania: przeziębienie, grypa, kaszel, problemy trawienne, nudności, skurcze miesiączkowe, smutek i stargane nerwy.

Winko melisowe
Rozdrabniamy 50 g świeżych listków melisy i zalewamy butelką białego wina półwytrawnego. Odstawiamy w ciemne miejsce na 3 doby, przecedzamy. Stosuje się 3 razy dziennie 2–3 łyżki przed jedzeniem. Pobudza trawienie, wycisza nerwy, uspokaja układ pokarmowy.

Ocet melisowy
Wypełnione do 0,75 naczynie świeżymi listkami zalewamy domowym octem jabłkowym. Macerujemy 2–3 tygodnie. Po przecedzeniu stosuje się do płukanek na włosy i kąpieli, a także jako dodatek do sałatek.