Porost islandzki [Cetraria islandica] wbrew nazwie występuje także na terenie Polski. Znany jako jako tarczownica, płucnik, szary mech.
Występuje na półkuli północnej, zwłaszcza w rejonach tundry, gdzie stanowi pokarm dla reniferów. W krajach północy porost dawniej wykorzystywano do wypieków, wytwarzania kasz i kleików. Po dodaniu płucnicy do mąki chleb stawał się mniej kruchy, zyskiwał odporność na wołki zbożowe.
W zielarstwie tarczownica ma długą tradycję stosowania szczególnie w leczeniu chorób płuc i układu oddechowego – stąd nazwa płucnik. Z rozgotowanych plech wytwarzano lekkostrawne kleiki. Po odgoryczeniu poprzez moczenie w wodzie stosowano jako lek na gruźlicę.
Porost islandzki
Jest grzybem żyjącym w symbiozie z glonami, zaliczany do porostów. Wytwarza krzaczkowatą plechę składającą się z pozawijanych blaszek z wyrostkami przypominającymi kolce. W porze deszczowej, wilgotnej plecha jest miękka o barwie szarozielonej. Podczas suszy staje się twarda, sztywna przybiera brunatny kolor.
Na terenie Polski występuje w suchych lasach sosnowych, wrzosowiskach i otwartych przestrzeniach. Porasta gleby, skały, pnie i gałęzie drzew. Surowcem leczniczym jest plecha tarczownicy zbierana ze stanu naturalnego. Porost podlega częściowej ochronie.
Lecznicze działanie
W medycynie ludowej porost islandzki stosowano w leczeniu schorzeń, płuc, układu oddechowego, pokarmowego, osłabieniu i wycieńczeniu. Tarczownica zawiera duże ilości kwasów porostowych, śluzy, sole mineralnych głównie jodu, krzemu i miedzi.
- Hamuje rozwój drobnoustrojów bakterii, grzybów, wirusów
- Zmniejsza stany zapalne, rozrzedza wydzielinę, ułatwia wykrztuszanie
- Osłania śluzówki dróg oddechowych i układu pokarmowego
- Poprawia trawienie, wchłanianie pokarmów i pobudza apetyt
- Odtruwa organizm i wycisza
- Wychwytuje, neutralizuje wolne rodniki i podtlenki [1]
- Gorzkie kwasy porostowe pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i enzymów trawiennych
- Jod pobudza pracę tarczycy
- Wykazuje działanie przeciwnowotworowe na różne typy raka [2]
Symbioza grzybów z glonami pozwala porostom wytarzać substancje o wyjątkowym charakterze. Dzięki właściwościom odżywczym porost islandzki polecany jest w stanach poważnego wyniszczenia i osłabienia organizmu.
- Łagodzi dolegliwości żołądka, leczy śluzówkę
- Skuteczny przy małej produkcji kwasu żołądkowego.
- Pomaga przy chorobach tarczycy, gardła, krtani
- Leczy schorzenia płuc i układu oddechowego
- Poprawia trawienie i przyswajanie
- Pobudza apetyt
- Podczas długiego gotowania zanika gorycz tym samym zmniejsza się działanie.
Porost islandzki przepisy
Odwar z porostu
Łyżkę ziela zalać 2 szklankami zimnej wody. Doprowadzić do wrzenia, gotować 3 minuty. Odstawić pod przykryciem na 10 minut. Pije się pół szklanki rano i wieczorem.
Zastosowania :
Przy stanach zapalnych żołądka, jelit, niestrawności zwłaszcza z wymiotami. Jako środek wzmagający produkcję kwasu żołądkowego, tonizujący układ pokarmowy.
I przeciwzapalny: nieżyty oskrzeli, płuc, gardła, jamy ustnej.
Odwar zagęszczony
2 łyżki ziela zalać 3 szklankami ciepłej wody. Gotować na wolnym ogniu bez przykrycia aż objętość płynu zmniejszy się do 2 szklanek. Przecedzić, wlać do termosu.
Pi je się1-3 łyżki 2-3 razy dziennie 30 minut przed jedzeniem.
Zastosowanie:
Przy kaszlu, stanach zapalnych dróg oddechowych, żołądka, wymiotach. Pomocniczo w gruźlicy.
Mieszanka na zniszczone błony śluzowe żołądka, przełyku
Wymieszać w równych ilościach porost islandzki, siemię lniane i rozdrobniony korzeń prawoślazu. 2 łyżki mieszanki zalać 1/2 l zimnej wody. Odstawić na 3 godziny co pewien czas mieszając. Gotować pod przykryciem 5 minut. Zaparzać 10 minut, odcedzić. Pije się porcjami 5-6 razy dziennie w stanach zapalnych przełyku i żołądka, wrzodach. Szczególnie przy uszkodzonej mocno kwasami błonie śluzowej.
Mieszanka na płuca
Wymieszać 100 g porostu islandzkiego, 50 g pączków sosny i 30 g rozdrobnionego korzenia lukrecji. Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku. Gotować na małym ogniu pod przykryciem 10 minut. Pije się 1 szklankę 2-3 razy dziennie po jedzeniu. Łagodzi kaszel, poprawia apetyt, osłania błony śluzowej, redukuje nadmierne pocenie się.
Mieszanka o. Klimuszki na nadczynność tarczycy
Wymieszać w równej ilości: Porost islandzki, morszczyn, ziele nostrzyka, ziele skrzypu polnego, ziele przetacznika, kora dębu, korzeń lukrecji, kłącze perzu. Łyżkę stołową mieszanki zalać szklanką wrzątku. Przykryć na 3 godziny, przecedzić. Pić lekko podgrzane 3 razy dziennie po szklance, 20 minut przed posiłkiem.
Referencje
A. Ożarowski, J. Muszyński Rośliny lecznicze i ich praktyczne wykorzystanie
Cz. Klimuszko, Wróćmy do ziół leczniczych
W jakim czasie należy je zużyć?