Cukrzyca jest uleczalna przy pomocy naturalnych metod

Cukrzyca jest uleczalna

Według współczesnej medycyny cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna, większość lekarzy akademickich twierdzi, że obecnie nie ma skutecznych metod wyleczenia tej choroby.
Biorąc pod uwagę fakt, że jedyne metody leczenia znane większości lekarzy to środki farmakologiczne jest to prawda. Cukrzycy jak wielu innych chorób przewlekłych nie można wyleczyć farmakologicznie, brak zrozumienia istoty choroby, przyjęte standardy leczenia i zalecanie dietetyczne skazują pacjentów na chorobę do końca życia i ryzyko przedwczesnej śmierci z powodu powikłań cukrzycowych.

Podręczniki dla studentów medycyny i lekarzy nadal podkreślają przede wszystkim znaczenie leków i zabiegów interwencyjnych. Na temat diety, roli składników odżywczych w utrzymaniu zdrowia mówi się niewiele. Brak skuteczności leczenia chorób przewlekłych w tym cukrzycy, wynika z tego, że obowiązujące procedury medyczne są ukierunkowane na zwalczanie objawów, a nie prawdziwej przyczyny.

Jednak dowody wskazują, że cukrzyca może być całkowicie wyleczona.  
Cukrzycę  skutecznie i całkowicie leczą specjaliści od medycyny wschodniej np. ajurwedy jak również niektórzy lekarze akademiccy, którzy odchodzą od zalecanych odgórnie standardów leczenia.  
Jednym z przykładów jest naukowiec i lekarz James Anderson, który dowiódł, że odpowiednią dietą – samą tylko dietą – można cukrzycę cofnąć. Ostatnio zaczyna to potwierdzać również nauka.  

Ale by móc chorobę cofnąć, trzeba zrozumieć przyczyny jej powstawania i je wyeliminować.

Cukrzyca – przyczyny i mechanizm powstawania

Cukrzyca ma ścisły związek z pracą trzustki, a konkretnie ze skupiskami komórek β, które produkują insulinę, dzięki której wszystkie komórki organizmu mają zdolność przyswajania glukozy z krwi. Po spełnieniu swojej roli insulina jest usuwana z organizmu, dlatego trzustka musi być przygotowana na jej regularne dostarczanie. Kiedy trzustka nie produkuje insuliny lub produkuje jej zbyt mało, glukoza nie może być spalana w komórkach a jej nadmiar wciąż utrzymuje się we krwi. Czasami bywa tak, że komórki β produkują insulinę, ale komórki organizmu zamykają się na jej działanie wykazując tzw. insulinooporność.

Insulina nie tylko „otwiera” komórki na cukier ale odgrywa decydującą rolę w metabolizmie węglowodanów. Zbyt duża ilość węglowodanów w diecie zmusza trzustkę do wydzielania dużych ilości insuliny, po to by utrzymać poziom glukozy we krwi w bezpiecznych granicach.

Jeśli stężenie cukru we krwi jest stale na wysokim poziomie, by je obniżyć trzustka produkuje wciąż nową insulinę. Początkowo organizm jest w stanie utrzymać stężenie cukru względnie w normie. Nie rozwiązuje to jednak zasadniczego problemu, ale przesuwa go gdzie indziej. Insulina nie rozpuszcza cząsteczek glukozy, ale wciska je do i tak przepełnionych komórek. Aby się przed tym uchronić komórki w pewnym momencie zaczynają wycofywać swoje receptory insulinowe, zamykają się na nie i nie wpuszczają cukru. W wyniku czego cukier jest przetwarzany w tkankę tłuszczową i w ten sposób unieszkodliwiany. Ponieważ cukier nie jest w stanie wniknąć do komórek, trzustka próbuje produkować jeszcze więcej insuliny. Ta beznadziejna walka nie ma szans na powodzenie, zaczyna rozwijać się cukrzyca typu 2.

Nie da się odwrócić tego procesu bez radykalnej zmiany diety. Przed laty zalecenia dietetyczne dla chorych opierały się m.in na ograniczeniu węglowodanów, obecnie insulina na receptę stała się przepustką do kontynuowania niezdrowego odżywiania.

Cukrzyca a cukier i węglowodany 

W kontekście stężenia cukru we krwi chodzi przede wszystkim o szybkość z jaką on się do niej przedostaje. Jeśli glukoza ze spożytego pożywienia jest szybko uwalniana, jej stężenie we krwi gwałtownie wzrasta, a rozpuszczona we krwi glukoza jest natychmiast wychwytywana przez komórki. Wzrost stężenia ilości cukru we krwi zależy od jego ilości uwalnianego w określonym czasie, chodzi przede wszystko o to aby nie był to proces gwałtowny.

Np. po zjedzeniu mąki pszennej rośnie szybciej nawet niż po spożyciu czystego cukru, z kolei fruktoza musi być najpierw przetworzona na glukozę w wątrobie, dlatego jest uwalniana dłużej. Po zjedzeniu samego białego pieczywa czy słodkiej bułki, związki skrobi są błyskawicznie rozrywane przez enzymy trawienne i transportowane do krwi, z kolei posmarowanie chleba tłuszczem – oliwa, masło czy smalec powoduje znaczne spowolnienie tego procesu.

Gdy poziom cukru we krwi gwałtownie rośnie, duże ilości glukozy docierają do mózgu i zwiększa się aktywność komórek nerwowych, co powoduje przyjemny nastrój. Kiedy w wyniku działania insuliny poziom cukru spada, zaczyna się niepokój. Komórki nerwowe zostają pozbawione cukru, którego tak naprawdę nie chcą.
Mózg  wysyła sygnał do organizmu, by jak najszybciej dostarczyć cukier, reakcją jest napad głodu ukierunkowany na produkty bogate w węglowodany i cukier.
Tym sposobem człowiek wpada w cukrową pułapkę, ponieważ cukier, co udowodniono powoduje tak silne uzależnienie jak kokaina.

Dieta w leczeniu cukrzycy powinna być oparta głownie na ograniczeniu spożycia węglowodanów, które ulegają przetworzeniu w glukozę oraz zwiększeniu aktywności fizycznej co powoduje jego spalanie.  Przy braku ruchu nie powinno się przekraczać 1g węglowodanów na kilogram masy ciała, przy większym spożyciu należy zrównoważyć to większą aktywnością fizyczną. Istotne jest by jeść posiłki, które stopniowo, nie gwałtownie uwalniają cukier do krwi.
Każda forma węglowodanów jest przekształcana przez organizm w glukozę. Powinno się ich się dostarczać tylko tyle, ile organizm zużyje jako paliwo.
Każda niewykorzystana nadwyżka glukozy staje się toksyczna. Poranna miska płatków śniadaniowych zamienia się dokładnie w to samo co garść cukierków. Niestety obowiązujące mity dietetyczne sprawiają, że na cukrzycę zaczyna chorować coraz więcej ludzi, coraz młodsi w tym dzieci.

Inne czynniki sprzyjające cukrzycy

Tłuszcze
Poza cukrem i węglowodanami, trzecią rolę w powstawaniu cukrzycy odgrywają tłuszcze, a konkretnie zbyt wysoka podaż kwasów tłuszczowych Omega 6, w stosunku do Omega 3, tłuszcze rafinowane i tłuszcze trans. Chodzi głównie o oleje roślinne, które od czasu jak je zaczęto masowo używać, nastąpił gwałtowny wzrost zachorowań na choroby cywilizacyjne, w tym cukrzycę . Pisaliśmy o tym w Tłuszczowe kłamstwo oraz Stany zapalne a stosunek kwasów Omega 3 i Omega 6.

Poziom Stresu
Ponieważ organizm funkcjonuje jako całość, logiczne jest że jedno zaburzenie, powoduje inne zaburzenia. Okazuje się że różne czynniki stresogenne odgrywają olbrzymią rolę w powstawaniu cukrzycy, nie tylko dyskomfort psychiczny jest dla organizmu stresem, ale np. zbyt mało snu, ekspozycja na toksyny, stres oksydacyjny, częste infekcje, przewlekłe stany zapalne, zła dieta, zbyt mało słońca itd. niezależnie od źródła stresu, podwzgórze sygnalizuje nadnerczom uwalnianie hormonów stresu kortyzolu i adrenaliny. Nadmiar kortyzolu i stale zwiększony poziom rujnuje procesy metaboliczne i gospodarkę hormonalną.

Chrom
Chrom pobudza procesy metabolizmu węglowodanów i ułatwia przyswajanie glukozy. U pacjentów z cukrzycą prawie zawsze występuje niedobór chromu. W badaniach laboratoryjnych zaobserwowano, że kiedy szczury miały za mało  chromu, podnosił im się poziom cukru we krwi a substancje tłuszczowe osadzały w aorcie. Kiedy dokarmiano ich tym składnikiem, poziom cukru spadał. Synergicznie z chromem działa witamina B6. U ludzi zdrowych poziom chromu jest podwyższony, jest to dowód prawidłowego wchłaniania glukozy. Przy zaburzeniu tolerancji glukozy poziom chromu spada.

Cukrzyca leczenie

Leczenie cukrzycy, zwłaszcza zaawansowanej kiedy pacjent przyjmuje insulinę powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, który zna się na swoim fachu, rozumie mechanizmy i czynniki powodujące chorobę, a w leczeniu skupi się nie na wyłącznie jednym aspekcie (poziom cukru we krwi-insulina) ignorując wszystkie inne czynniki jak zła dieta, toksyny, stres, problemy jelitowe i immunologiczne. Takie jednokierunkowe nastawienie i leczenie zachowawcze będzie pogłębiać tylko chorobę.
Medycyna akademicka zaleca w diecie cukrzycowej 50%-60% węglowodanów złożonych głównie z produktów pełnoziarnistych, rozłożonych na 6 i więcej porcji w ciągu dnia. Taka dieta jest zła dla każdego,nawet zdrowego człowieka, a w przypadku diabetyka staje się pułapką.
Duża ilość węglowodanów wymusza zwiększenie zapotrzebowania na insulinę we krwi, co zmusza chorego do spożywania węglowodanów (cukru), aby nie dopuścić do hipoglikemii. Początkowo chorym podaje się inhibitory glukozydazy,  które po pewnym czasie przestają spełniać rolę i niezbędne jest podawanie insuliny w coraz większych dawkach. Po kilku- kilkunastu latach takiej huśtawki często dochodzi do uruchomienia układu autoimmunologicznego przeciwko podawanej z zewnątrz insulinie a organizm zaczyna się sypać.

Dieta w leczeniu cukrzycy przez pierwsze 3 miesiące powinna wykluczać produkty powodujące szybkie skoki glukozy. Jest to konieczne by odciążyć trzustkę.

Węglowodany  powinny być zastąpione inną skrobią – inuliną obecną np. w karczochach, tompinamburze, cykorii lub ograniczone, – szczególnie ziarna zawierające gluten, który dodatkowo powoduje stany zapalne jelit i ma wpływ na hormony takie jak kortyzol i leptyna, po 3 miesiącach można wprowadzać w małych ilościach kiełki.  Ponadto z diety wyeliminować cukier rafinowany, słodkie napoje, soki owocowe, przetworzone produkty mleczne, oraz wszystkie produkty z mleka krowiego w przypadku cukrzycy typu 1 oleje z ziarna zbóż, żywność GMO, żywność przetworzona, konfekcjonowana
Należy zwiększyć ilość spożywanego błonnika co najmniej 20-30g dziennie ale pochodzącego z warzyw, jagód, orzechów itd
Zwiększyć ilość dostarczanego chromu, dobrym jego źródłem są brokuły, sery długo dojrzewające, fasola szparagowa, ziemniaki ze skórką, wołowina od krów wypasanych na trawie, szczególnie wątróbka ponadto biologicznie aktywny chrom znajduje się drożdżach piwnych i czarnym pieprzu. Należy zwiększyć ilość warzyw w diecie, szczególnie zielonych o ciemnych kolorach oraz żywności bogatej w Omega 3. Generalnie w leczeniu cukrzycy, może pomoc odżywianie się podobne jak w diecie przeciwnowotworowej 

Inne dodatki wspierające leczenie cukrzycy
Cynamon cejloński jest przyprawą, która ma zbawienne działanie na trzustkę i kontrolowanie cukru we krwi. Dodawać do napojów i pokarmów co najmniej 1 łyżeczkę w ciągu dnia, maksymalnie 2.
W razie problemów z dostarczaniem chromu i kwasów omega 3 z żywności można zaopatrzyć się w dobre suplementy, dodatkowo w kwas alfa-liponowy.
Ponadto pomocne są kozieradka, morwa biała, która zmniejsza wchłanianie glukozy, imbir, chili, zielona pietruszka, gorzki melon, karczoch, gymnema sylvestre

Aktywność fizyczna
Niezbędna jest większa aktywność fizyczną, która pozwoli spalać cukier w komórkach – idealne sporty to jazda na rowerze, nodic walking, pływanie i taniec

Ziołolecznictwo

Herbatka wspomagająca pracę trzustki
Wymieszać w równych częściach rutwicę, korzeń cykorii, korzeń mniszka, pokrzywę, szałwię, liść brzozy. Łyżeczkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, odstawić pod przykryciem na 10 minut.

Herbatka ojca Klimuszki
Wymieszać w równych częściach rutwicę, owoc jałowca, kwiat lipy, ziele poziomki, jemioły, dziurawca, tysiącznika i liść mącznicy i borówki czernicy.  Łyżeczkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, odstawić pod przykryciem na 10 minut, pić 3 razy dziennie.

Odżywka z kaszy gryczanej
2 łyżeczki nieprażonej kaszy gryczanej zalać niewielką ilością kefiru lub jogurtu naturalnego. Po 10-12 godzinach kasza będzie gotowa do spożycia. Najlepiej przygotowywać codziennie rano, spożywać wieczorem. Systematycznie stosowanie pozwala zmniejszyć dawki insuliny.

Odwar ze strąków fasoli
3-4 łyżki rozdrobnionych strąków zalać 2 szklankami ciepłej wody. Odstawić na kilka godzin, potem gotować pod przykryciem 3 minuty. Odstawić na 15 minut. Przecedzić. Pić 3 x dziennie pół szklanki między posiłkami. Lub zastosować PRZEPIS